گمنام

می شد از شرم چشم گمنامت، غیر عشق تو باوری  باشد

                                 یا به جز  موج  نور  رقصانش  ، موجی  از  رود  دیگری  باشد

من خدای  غرور   پاکم   را،   دیده ام  در   نگاه   شعری  تو

                                غزلی دیده ام  من از  دیروز  ،که در آن  عشق  برتری  باشد

چشم تو  از  شراب  گیراتر  ، لامحاله  به  شوق   چشمانت

                                 آه هایی به دل  زده   پژواک ،شاید  این  شعر ، آخری   باشد

من نمی دانم از چه رو به اشعارم، با شما  داغ تازه ای  دارم

                                شاید این حلقه های گم گشته شرح سرخی به دفتری باشد

یا تمامش  به رنگ یاس سپید ، تا نترسم که  خون شرر  دارد

                                باشد آن که سرور وسر مستی  روی  موجت  شناوری  باشد

تا  به  پایان  رسیده  این  دفتر ، عشق تو  باز  همچنان  باقی

                               عاشقی  نه، مگر  به  جان  گوید ،در  نگاه  تو  ساغری  باشد

منصور