سفرنامه به سبک الکی!

برگشتم از مشهد -  نصیر بالاخره مطلب داد – احسان هم پیداش شد – قالب درست کنمون نمی دونم چرا کاری نکرده – توی راههای کشور از راه تهران مشهد مهمتر داریم ؟ روسازیش داغونه – تابلو های راهنمایی ناقص و بعضا علط و گمراه کننده – تو این هیر و ویر پلیس هم باید جریمت کنه! – سر خلافی که مرتکب نشدی – عوض اینکه پشت فرمون بشینی و پلیس بیاد سراغت تو باید پیاده شی و عرض جاده شلوغ رو با صد تا قل هو الله رد شی بری دم بنز باراباس و شرفیاب بشی خدمت جناب افسر که برگ جریمه رو بنویسه! – چون خانواده همراهته خلع سلاحی و هیچی نمی گی -  از حرم رفتن و زیارت چیزی نگم که کار من نیست -  یه دوست عزیز که توی انگلیس زندگی میکنه برای یه ماه اومده ایران – تو مشهد پیداش میکنی(چون خونه پدر مادرش مشهده) – همراه خانواده یه شب شام میری خونشون (خیلی چتربازیه نه؟!!!)-  و چه شب خوبی میشه و چه حرفهایی رد و بدل میشه -  فرداش توی طرقبه یه دوست دیگه که از تهران با هم رفته بودین مشهد ، کیفش ( حاوی 4 تا دسته چک و کلی مدارک و پول نقد) رو روی سکوی جلوی درب رستوران جا میذاره – می رسید مشهد می فهمه کیفش نیست -  بر می گردید – توی راه برای پیدا شدن گمشده نذر صلوات میکنی – می رسید می بینید کیف همون جاست ( بعد حدود 40 دقیقه) – برگشت از مشهد تا سه راه افسریه یک طرف از اونجا تا خونه یه تهران مشهد دیگست ... –

منصور