شب شهادت

گویا قرار است در مفاهیم دینی نیز چرت و پرت گویی نهادینه شود و هر روز عبارت و جمله ای تازه گفته شود که دیگران نگفته اند.
دیشب سیما تبلیغ یک مجلس عزاداری می کرد که آن نهاد می گفت به مناسبت شهادت مادر عاشورا و...
عرض من در همین مادر عاشورا می باشد که یعنی چه؟می شود با ماست مالی کردن توجیه کرد اما توجیهات دیمی و الکی.
خوب جانم مثل آدم بگو  حضرت زهرا (س) یا نهایت یکی از القاب آن حضرت را بگو.
از این جهت است که می گویم عادت کرده ایم که عباراتی را به کار ببریم که دیگران نگفته اند هرچند غلط یا بی معنی باشد. نوعی اظهار فضل یا باسوادی تلقی شده است.
ازاین قبیل در شهر زیاد است.
کم گوی و گزیده گوی چون در  را مگر در خواب دیگر دید.

حالا که بحث به اینجا رسید به مناسبت شب شهادت شعری از حسین اسرافیلی می نویسم.

کاش در باران سنگ فتنه ، بر دیوار و در
سینه ی آیینه را می شد سپر دیوار و در

زخم بود و شعله ای ، بال هما آتش گرفت
ز آشیان سوخته دارد خبر، دیوار و در

گردبادی بود و طوفان، قاف را در بر گرفت
ریخت از سیمرغ خونین بال و پر دیوار و در

حیرتی دارم من از صبری که بر حیدر گذشت
ذو الفقار آرام بود و شعله ور دیوار و در

استخوانی در گلو، خاری به چشم، آتش به جان
ناله ها در چاه گاهی، گاه بر دیوار و در

از فدک تا کربلا یک خط طغیان بیش نیست
سوخت آن جا خیمه، این جا را شرر، دیوار و در

نصیر