رفیقان میروند نوبت به نوبت - خدایا نوبتم کی خواهد آمد !!!

آخرین یادداشت من قبل از مشهد.

امشب رفتیم عروسی یکی از دوستان همدوره ای دوران دبیرستان. عروسی کم سر و صدا و جمع و جوری بود. من که طبق معمول شلوغ کردم ولی بقیه ساکت بودن ! کلی خندیدیم . در یک چنین جاهایی کل خاطرات گذشته دان لود میشه . کم نیست که . سابقه ۱۷ سال آشنایی...

یکی از دانش آموزای سال آینده مدرسه از فامیلهای عروس بود. دیدن من براش جالب و تا حدی ناخوشایند بود. پدرش کروات زده بود و بچه بیچاره فکر میکنه که این مساله برایش یک مورد منفی در مدرسه خواهد بود و او هم که در بدو ورود به مدرسه است و...
در صورتی که بنده خدا نمی دونه من که کروات نزده بودم به این علت بود که یادم رفته بود از خونه بردارم ! و اینکه اصلا این حرفا نیست و ...
 ای کاش پسره این مطالب رو می خوند یا یه جوری به گوشش میرسید.

بعدشم به همراه هلمز رفتیم خونه امیرحسین و همزمان با پخش «دکتر استرنج لاو» آثار کوبریک رو استاد کردیم و این بود که من ساعت ۱۲:۳۰ رسیدم خونه و فردا صبح باید زود برم و...

پ.ن.

صبح رفتیم کوه . اعصابم داغون شد از رفتارهای غیر مسوولانه یکی از همراهان .

برگشتنه نمیدونم فکرم مشغول بود ٬‌ خسته بودم ٬ خوابم می اومد ٬‌ خلاصه هر چی بلای رانندگی بود سرم اومد. یه پیکان یکهو جلوم پیچید ٬ یک خاور حالی داد بهم ٬ یک اتوبوس نزدیک بود ساندویچ کنه مارو  ٬‌یک خانم با پراید ماشینشو کله کرد از باند ۳ به یک و منو کرد تو جدول ٬ جلوییم برای مسافر محکم زد رو ترمز منم کوبیدم بهش ! ( چیزی نشد ٬‌نگران نباشید !!) ٬‌ یک موتوری از فرعی اومد زد بهم ( شدید نبود ).

رسیدم خونه رفتم چپیدم تو آشپزخونه که دورترین جا نسبت به خیابونه ! زنگ زدم عصر داداشم بیاد ماشینو ببره تو پارکینگ ! احساس عدم توانایی رانندگی دارم.

ببخشید که پی نوشت از خود مطلب درازتر شد !

منصور