ما آدم های بی جنبه...

خوب از اول هم همین بوده٬ تا آخر هم احتمالا با همین روال ادامه پیدا کنه...
اینکه خیلی هامون آدهای بی جنبه ای هستیم آقاجون٬ بی جنبه.یعنی ایکه بی جنبه بار اومدیم. تعارف هم نداریم. تو همه موارد. از بزرگمون گرفته تا کوچیک کوچیکمون... از اون بچه مون که توی مدرسه٬ معلم تقلبش رو نادیده میگیره و اونم هی ادامه میده و روش هم کم نمیشه تاسن بالاهامون مثل راننده تاکسیه
که مسافر بدبخت تا میاد یه کوچولو بهش احترام بذاره و مثلا بپرسه که چقد شد آقای راننده٬ کرایه رو ان برابر میگه. یا از اونور وقتی راننده هه مسافره رو آدم حساب می کنه و میگه که من نمی دونم کرایه اش چقده٬ طرف بی جنبه بازی در میاره و ان تومن کمتر میگه... و تو هم سوار تاکسی ای و اعصابت از این داستان خرد میشه... و تو هم احتمالا اگه جای هر کدوم از اینا بودی٬ رفتارت مشابه همونا بودش...
یا اینکه وقتی چراغ قرمز و سبز یه چهارراه خلوت رو تبدیل می کنن به چراغ چشمک زن٬ و تصور می کنن که قراره مردم شعورشون برسه و  رعایت کنن حق تقدم رو٬ چنان تصادف هایی میشه اونجاها که... یا اینکه طرف آی دی اینترنتش رو میده کارت راه بیفته٬ تا ته اش رو در نیاری بی خیالش نمیشی...
یا... یا... یا... و همینطور اینا ادامه داره. سر لفظ هم دعوا نداریم. هرچی عشقته اسمش رو بذار. بی جنبگی٬ بی شعوری٬ هرچی. ولی اونی که مهمه اینه که اینجوری ایم.
و انگاری همینه که هست.

همین.
رضا.

 پ.ن. : آقا جون مساله کرایه تاکسی نیست. سوء تفاهم نشه. مثال دم دست عامه فهم (در حد خودم) همین بودش خوب