عاقبت کار جام با سنگ است.

 حدود ساعت 12 ظهر بود. منتظر آماده شدن ناهار بودیم.که به وسیله اختراع گراهامبل برای دیدن مراسم تشیع جنازه پاپ ژان پل دوم رهبر فقید کاتولیک های جهان به خانه یکی از اقوام دعوت شدیم.از تلویزیون خودمون که بخاری خارج نمی شد.(من هم که کمی ندید پدید.) قبول کردیم.ناهار خودمون  را برداشتیم وبردیم آنجا.اولین حرفی که بین ما و میهمانان دیگر بعد از سلام واحوالپرسی مطرح شد این بود که پاپ چه سعادتی داشته روز جمعه، 28 صفر، سالروز رحلت پیامبر اسلام دفن می شود. مراسم منظم، با شکوه، وپر معنویتی بود.اشک مردم در کنار حضور 200 رهبر مذهبی و ملی از سراسر جهان به بزرگی این مراسم می افزود.زیبایی میدان پتروس مقدس جلوه با شکوهی به تابوت پاپ داده بود.( یکی از اقوام گفت: چقدر این میدان قشنگه ؟... .من بی اختیار گفتم: ولی در مقابل میدان نقش جهان اصفهان ما هیچه.)

 نکته جالبه دیگر آن که تلویزیون بی بی سی بارها تصویر رئیس جمهور کشور مان ،ایران را نمایش می داد.به همان اندازه هم تصویر رئیس جمهور کشور ایالات متحده امریکا.

 نمی دونم سال 84 به چه سمتی می رود؟

 در اولین ماه های آن خبر هایی حاکی از آن بود که روزگار بسیار بد است .ما روزگار را دوست نداریم. دانش آموزان این روزگار خوب نیستند.مردم با حالی ندارد.(شاید با پاپ جدید روزگار بهتری داشته باشیم)

خبر دوم آن که معشوق با حالت عصبانی به عاشق گفته است : برو نمی خواهمت .دوستت ندارم.و آن وقت اشعار وگلایه های عاشق در مورد معشوق گوش فلک را پر کرد.

خبر سوم هم : در فصل بهار تبریز ، ارومیه و اردبیل سفید پوش شد.ودر پی آن گفته شد: بگو که سرما نیست.(خداوند چراغ وبلاگ ما را روشن نگه دارد)

راستی از جناب رئیس و همچنین علیرضا به خاطر آنکه خلاف آئین نامه عمل کردم عذر می خواهم.حضورا توضیح می دهم.

محمد امین