چه دل شکن بود...

1- توی شعرهای شهیار قنبری تک و توک تیکه های قشنگ پیدا میشه. من از این قسمت خیلی خوشم اومده. و چون محیط وبلاگ شخصیه(!)  می نویسم شما هم ببینید.

چون پرنده اگر ترسیدم

زیر باران اگر لرزیدم

وحشتم را به تو بخشیدم

سقوطم را به چشم دیدم

حال فهمیدم چه دل شکن بود

این راه من بود...

2- این شعر هم که عالیه . شما هم بخونید ...

تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل وار به پایم شکستی

قلم زد نگاهت به نقش آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی

پریزاد عشقو مه آسا کشیدی
خدا را به شور تماشا کشیدی

تو دونسته بودی، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من

تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تا
تا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریا

قسم خوردی بر ما ، که عاشقترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادقترینی

همون لحظه ابری رخ ماهو آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت

گذشت روزگاری از اون لحظه ناب
که معراج دل بود به درگاه مهتاب

در اون درگه عشق چه محتاج نشستم
تو هر شام مهتاب به پایت شکستم

تو از این شکستن خبرداری یا نه
هنوز شور عشقو به سر داری یا نه

تو دونسته بودی، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من

تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تاب
تا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریاب

قسم خوردی بر ماه ، که عاشقترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادقترینی

همون لحظه ابری رخ ماهو آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت

هنوزم تو شبهات اگه ماهو داری
من اون ماهو دادم به تو یادگاری                                              « شاعر: مینا جلالی »

3- فرق ایران و هند می دونین چیه؟

تو هند بعضی گاوها مقدس هستند ولی تو ایران بعضی مقدس ها گاون !

منصور