نیمه ی مرداده نگات ، لحاف دوزی!

 اشتباه از ما بود که خواب سرچشمه را در خیال پیاله میدیدیم .  دست هامان خالی ، دلهامان پر ، گفتگوهامان مثلآ یعنی ما! کاش میدانستیم هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خویش را به یاد نمی آورد ، حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب میمیریم ! از خانه که می آیی ، یک دستمال سفید، پاکتی سیگار، گزینه شعر فروغ، و تحملی طولانی بیاور ،‌ احتمال گریستن ما بسیار است! 


دیروز وسط ظهر دقت کردم دیدم از تو کوچه یه بابایی داره داد میزنه: لحاف دوزیه ، آی ...! الان تو منطقه وسط شهر چند تا خونه لحاف دارند  و یا چندتاشون زمستونا لحاف مییندازند اونم با وجود شوفاژ و بخاری و غیره! تو داغی تابستون از این چیزا حرف زدن یه مزه دیگه داره!خلاصه خیلی دلم میخواست ازش بپرسم از صبح تا حالا چند تا لحاف زده؟ ای کاش میگفت آبحوضیه شاید به آب و هوای حالا یه کم بیشتر میخورد .ولی امروز کی حوض داره که...،بماند! این روزها اونم درست تو وسطای تابستون، زیاد از گرمای هوا و مخصوصآ تو تهران حرف میشه و اینم یه موضوع جدیه بحث شده در کنار پیش بینی اقدامات احمدی نژاد!


چندی قبل بازم حرف از هوش فوران یافته ایرانیا بود که مخالفین و موافقین این بحث هم زیادند!(بعضیا میگن با این حرفا سرمون رو گول مالیدن که امروز هیچی نیستیم!!!)خلاصه یکی از اساتید دانشگاه میون بحث داخل شد و گفت  که من معتقدم خدا هوش رو از بین النهرین شروع به تقسیم کرده و ما بیشترین سهم رو داریم و هرچه به چین و ژاپن میرسیم بی بهره میشن و یه آماری از IQها هم نشون میده اول امریکاییها هستند که چون کشورشون چند ملیتیه محسوب نمیشن و بعد هم فلسطین اشغالییها هستند که خوب اوضاشون مشخصه و سوم هم ایرانیها که با این حساب اول میشن!!! حالا  خوبه طرف از اساتید خوب دانشگاه تهران بود و شاید برای درس دادن به دانشجوهامون یه همچین باوری لازمه!!! البته از این نوع آمار هزار و یک جور دیگه رو هم شنیدین!
ولی به نظر من بچه های امروز یه جور دیگه باهوش شدند هم نوع تربیتشون(اساتید منتقد تربیتی ببخشند!) و هم شرایط به جز طبیعت!( حتما از این  بچه های باهوش امروزی اطرافتون دیدین مثل همین برادرزاده رییس!) تو این مدت یه سری از آثار بینظیر شل سیلور استاین رو میخوندم که نگاه فوق العاده و طنزگونه ای به بچه ها داره که نمونه اثر تا پست بعدی. خلاصه همواره از حفظ کودک درون و اینها شنیدین و اینکه ما از کودکان بیشتر میدونیم ولی نه بهتر و درست تر!
پائولوکوئیلو یه جمله قشنگ داره که دختری از پدر روحانی میپرسه:پدر! به نظرت این عجیب نیست که من وجود دارم؟


با شما هستم ، هرگز آیا شنیده اید نام کسی را که هیچ به گوشتان نخورده باشد؟ اسم من.
علیرضا