در دو شماره !

قبل از شروع آغاز ماه رجب ، ماه ولادت حضرت امیرالمومنین(ع) رو به شیعه های مولا تبریک میگم که شناخت علی « ذهنیت» است و حب علی « احساس» اما تشیع علی «عمل» است.و این قاعده کلی که:«برای خراب کردن یک « حقیقت » خوب به آن حمله نکنید ، که بد از آن دفاع کنید!!!» (امیدوارم در آینده در این باره بیشتر بنویسم که خیلی جا داره!)

                                                          

شماره یک:در باب علت های تاخیر پست ها بهترین جواب در وبلاگ تازه دوستانم ( دلشدگان) (پست های «دغدغه» و «هنوز مثل یه دانش آموزم...») از زبان حال ما نوشته شده ، از رییس و حامد که در مسافرت مشهد به سر می برند و از جناب نصیر هم خبری ندارم . در پست قبل هم به خاطر نظرات از حسین و رضا و محسن و داش کوچولو و کورش هم خیلی تشکر می کنم( گویا همون پست های قدیم ! که به پست سال ۸۲  هنوز هم  نظر اضافه می شه!(۳ نظر جدید اومده!!!!) و کلآ از اینکه نظرات رو پاسخ ندادم عذرخواهی می کنم که از این به بعد حتمآ رعایت می شه!

شماره دو: وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم. وقتی که دیگر رفت من به انتظار آمدنش نشستم. وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد من او را دوست داشتم. وقتی او تمام کرد من شروع کردم. وقتی او تمام شد من آغاز شدم. و چه سخت است . تنها متولد شدن مثل تنها زندگی کردن است ، مثل تنها مردن !

ای یاد دور دست که دل می بری هنوز / چون آتش نهفته به خاکستری هنوز ...

ای نازنین درخت نخستین گناه من ! / از میوه های وسوسه ، بارآوری هنوز

آن سیب های راه به پرهیز بسته را / در سایه سار زلف تو می پروری هنوز

و آن سفره ی شبانه ی نان و شراب را / بر میزهای خواب ، تو می گستری هنوز

با جرعه ای ز بوی تو از خویش می روم / آه ای شراب کهنه ! که در ساغری هنوز

علیرضا