یاشاسین قم !

اول از همه به تمامی دوستان و عزیزانی که تو پست قبل با نظراتشون این کمترین رو به زیر منت خودشون بردند ابراز سپاس و اخلاص(همون مخلصیم!) میکنم!

من نمیدونم چرا حافظ و سعدی مال شیراز بودند درحالیکه بیابونای قم بدجوری احساسات شاعرانه ما رو تحریک کرده(البته میتونه از خواص چیزایی دیگه نظیر « کافور» هم باشه که جلو بعضی چیزا رو میگیره و برخی چیزای دیگه رو موجب میشه!)هرچند مرحوم زاکانی هم مال دیار نیمه بیابونی قزوین بوده و این دو شهر آغاز به حرف قاف دارای مشترکاتی هستند!( مثلآ قرار شده من به یه بابایی اونجا انگلیسی درس بدم اونم بهم ترکی!درسته همه میرن قم عربی یاد میگیرن ولی مام یه بار ت...بازی در اوردیم و ترکی یاد میگیریم(تا الان به غیر از برخی اعضای بدن تنها کلمه دیگه ای که یاد گرفتم و بشه گفت«یرآلماسی» به معنی سیب زمینیه!) و یا یه سری مشترکات دیگه که آخر این پست مینویسم!)

راجع به قضیه بارونو و پست قبل ، این بارونای دوباره مارو هوایی کرد و چند بیتی به یاد اون شب رویایی نوشتیم( با اجازه مولانا و شبان!) :

دیــــــــــد اینجانب دختری را توی راه          کو همی گفت:ای خدا و ای اله

دوستی خواهم که باشد همچو گل          مهربان و ناز و قـــدری هم تپل!!!

تا شود او محرم اســـــــــــــــــرار من          همدم و یار من و دلــــــــــدار من

چون که شـــد خسته بمالم پایکش!          تا بخندد میشوم من دلقکــــــش

مادر او هم شـــــــــــــود چون مادرم          مادرش را می کنم تاج ســــــــرم

هــــــــر سحر او را فرستم سوی کار          میپزم در خانه اش شـام و نهــار

آورم بهرش جـــــــــهازی بی شمار!!          مهر من باشد فقط یکصـــد دلار!!!

بخت مــــن پس کی خدا وا میشود؟          شــوهری اینگــــونه پیدا میشود؟

چــــــــونکه اینجانب سخنها را شنید         مثل خر در گل به جای خود تپید!!!

بعد رفــــتن مانـد بر دل حســــــــرتی       برخودم گفتم که بر خـــر رحمتی!!

 و اما از مشابهات قم و قزوین و حکایت ترکی یاد گرفتن ما :

   یه شب تو خوابگاه تنها بودم که بی اختیار به یاد اندام داغش افتادم.دلم لرزید و فکر آن گرمای دلچسب و مطبوع مرا به یاد گذشته ها انداخت.یخچال را باز کردم و کمی کره و مربا برداشتم و خوردم تا شاید با اینکار فراموشش کنم اما نتوانستم.تلویزیون،رادیو و روزنامه هم نتوانست مغزم را از فکر کردن به او باز دارد.چاره کار را در این دیدم که به سراغش بروم.
همیشه از چیزهایی که سهل اوصول هستند بیزارم اما اینبار احساس میکردم سهل الوصول بودنش نعمتی است.در تهران هر بار اراده میکردم به خانه میاوردمش.
لباسهایم را پوشیدم و به دنبالش رفتم.وقتی از دور دیدمش احساس کردم که به من چشمک میزند.بی اختیار به سمتش دویدم.در ازای مبلغ ناچیزی تصاحبش کردم.داغ داغ بود.از فرط هیجان به شدت در آغوشش گرفتم.نگاههای متعجب و تمسخرآلود اطرافیان،مرا به خود آورد.دوست نداشتم در حضور غریبه ها کاری به کارش داشته باشم.هنوز در آغوشم بود و گرمای وجودش انگار زندگی را در رگهای من تزریق میکرد.
سر کوچه که رسیدم احساس کردم هیچکس ما را نمی بیند.همه جا خلوت بود.دستی بر اندامش کشیدم.هنوز داغ بود.خواستم ببوسمش .حرارتش چنان بود که لبهایم را سوزاند.احساس کردم لبم تاول زده است.اما چنان عطر دل انگیزی داشت که نمی توانستم از آن جدا شوم.ترسدم کسی شاهد ما در خیابان آن هم رد شهر مقدسه قم باشد.به همین جهت داخل خوابگاه و اتاقم آوردمش.
داخل خوابگاه که رسیدم به سرعت لباسهایم را درآوردم و کنارش نشستم.آماده شده بودم برای خوردنش !‌

مدتی بعد من در اوج لذت بودم و دوست نداشتم کسی حتی برای یک لحظه در این لذت با من شریک باشد.تمام وجودش را برای خودم میخواستم.با ولع هر چه تمامتر میخوردمش و لذت میبردم.
آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآه!!!چه لذتی دارد خوردن بربری داغ در یک نیمه شب سرد پاییزی سرد قم :

هـر که خواهــد تاج و تخــت سروری    می خـــورد هرروز و هر شب بــربــری
بربری یعنی غـــــــذای جسم و جان    بربری می بخشـــــــــــد انسان را توان
بنده مجنـــــــون،بربری لیلای مـــــن    بربری یــــــــــــعنی هـمه دنیای مــــــن
می خــورم مــن بربری را روز و شب    در فراقـــــــــــــــش مبتلایــم من به تب
روی حرفــــــــــم با تــو باشــد بربری   خوشـــــــگلی تو! نــازنینی! دلبـــری!!!
دل بـه عشق روی ماهــت بسته ام    بـــی تو مــن از کــل عالـــم خسته ام
ای شیـخ خوانـــده ام من در کتـاب       بربری خوردن بســـــی دارد صــواب

میبینید که قم اینهمه ظرفیت های دیگه هم داره که فقط تا الان بعضی از اونا رو کشف کرده بودند !

علیرضا