سلام
شعری از بوالفضول الشعرا درباره ی برنامه ی نود.
به خاطر قولی که داده بودم.
شب شده فوتبالیاش خواب ندارن کاری بـــــا آفتاب و مهتاب ندارن
واسه انتظار دیگـــــــه تاب ندارن میگن این برنامه ها صاب ندارن؟
"عادل" امشب واسه چی دیر اومده؟
بچه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
بحثـــــای داوری غوغــا می کنه "فنایی" فیلمـــو تماشا می کنه
بازیکن خطاشـــو حاشا می کنه اسلوموشن اونــو رسوا می کنه!
-این کجاش تکله ، پسر جان ، لگده!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
این از اون یه حرف زشتی شنیده "نصرتی" رو سـاق "بنگــــر"پریده
"کاظمی" گیسای "شیثو "کشیده خطــــا رو "مـــرادی" گیرم ندیده-
کمکش آخ چــــــــــرا پرچم نزده؟!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
وقتی داور یه کم آسون می گیره دفاع از هافبکه نیشگـون می گیره!
جلوی چشمو یهو خون می گیره یهو مصدوم پا میشه جون می گیره
دوربین اون بالا تـــــــو کــــار رصده
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
دوربینش شکـــــارچـی حواشیه گاهی هم مشغــول دونه پاشیه
فکر نکن تــــــو این زمینه ناشیه وقتی که میره ســـــراغ حاشیه
ده تا هم روش میذاره، گاهی صده!!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
توی تمرین "خطیبی" قدری شله "واحـــدی" این روزا قــدری تپله
کار " شیری" روی "طالب لو" فوله نه قبول نیس آقــا ، کی گفته گله؟
همــــــــه دیدن گله مردوده، رده!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
ســـــر تیم مـــــا رو پخ پخ بریدن ســـــه تایی رو گلـــــــرِ ما پریدن
فحشمـــون دادن و مردم شنیدن اینکه شش تــــــا گل ما رو ندیدن-
همش از روی لجــــــــه یا حسده!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
این میگه: من تو رو افشا می کنم! اون میگه: مشت تو رو وا می کنم!
اگــــه دعـوا داری دعـــوا می کنم یه گزارش واســـــه فیفا می کنم
مواظب باش تــــوی دستم سنده!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
"فیروز" این ور نداره عصب-مصب پریده روی هوا ســـه چار وجب!
"جلالی" افتــاده تـــوی تاب و تب تو لکــه " بیژن ذوالفقــــــار نسب"
بحث "فرهـاد" و "امیـر" و "صمده"
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
"مس کرمان" شده فکّش پیاده " سایپـا" هی باخته ولی وا نداده
"صبا باتری" میگـه شارژم زیاده "راه آهـن" ســــرور برج میلاده!!
"اکبر آقــا" کارشو خـــــــــوب بلده
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
روی سکّو یکی معقول می شینه بازی رو محترمــــــــانه می بینه
اون یکی -اونکـــــه اراذل ترینه - پشت هم ترقه هـــاش تو زمینه
اونیکه ســـــــــوراخه انگار خرده!!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
اگه تیمش ببـــازه خـون می کنه ولوله تـــــــــوی خیابون می کنه
دل مردم رو پریشـــــون می کنه خط واحد ها رو داغـــون می کنه
این تماشاگـــــــــــره یا دیو و دده؟!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
چفدَر فوتبــــال مــــا هــای لِوِله تیم ملی تــــــــوی کوچه ها وله
کِشتی فدراسیون تــــــــوی گله چش بــــه راه ملــــــــــوان زبله
توی این دریـــــــا عجب جزر و مده
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
*
همه ی برنامـــه ها باد هــــــوا شده فوتبــــال یه مریض بی نوا
رو دلش هزارتـــــــــا درد بی دوا ما میگیم امّـــــــا کو گوش شنوا
"بوالفضول"! گیر نده ، این کارا بده!
بچـه هـــــا! موقــــــع پخش نوده!
نصیر
در آستانه هفته شهدای مدرسه هستیم. حال و هوای خاصی دارد این روزا. هرکسی از یک طرف داره می دوه. عکس شهدای مدرسه روی دیوارهاست .
با رضا زیر عکس شهدا ایستاده بودیم و نوشته بود: مردن در راه خدا نهایت راهی است که آدمی از شروع زندگی برای رسیدن به آن کوشش می کند. کنار عکس با اون چهره مردونه و مصمم. داشتیم راجع به مسائلی حرف می زدیم که با دیدن این نوشته خجالت زده شدم. خوب است. هفته شهدا ما را به خودمان می آورد.
به عقیده من ، اینها یک شبه مرد شدند . نه ازشون اسطوره و قدیس می سازیم و نه می گیم که از سر ناچاری رفتند جبهه. معمولی بودن مثل ما . رفتند. شایدم بعضی هاشون دقیقا نمی دونستند کجا می رند و چرا می رند. ولی موقعی که از این دنیا کوچ می کردند،دیگر اینجوری نبود. می فهمیدند که چه می کنند.
سه سال پیش، محسن یک مطلب در باره هفته شهدای مدرسه نوشته بود . امیدوارم دست به کیبورد بشه و امسال هم بنویسد.
زاهدی با کوزه‌ای خالی ز دریا بازگشت
گفت خون عاشقان منزل به منزل ریخته «فاضل نظری»
منصور
این مدت یکی دو تا مسافرت رفتیم اومدیم . نبودیم.
یزد یکیش بود. شهر خوبیه. یزد اینقدر سرد ندیده بودیم. آب یخ زده بود و دستشویی هم نمی شد بریم! نماز صبح به روش چریکی!
بریم سر اصل مطلب. قسمت نظرات رو به سیستم "درج نظرات پس از تایید" مجهز کردیم. یعنی بلاگ اسکای کرده ، ما استفاده کردیم ! این مدت شاهد بودید که در قسمت نظرات مطالب نامربوط نوشته میشد. ناسزا یا هر موضوعی که بی ربط به پست داده شده بود.
یک مدتی صبر کردم که این افراد مطالب خودشون رو بگن و خالی بشن منتها دیدم که فضای قسمت نظر دهی داره به سمتهای دیگه میره. این شد که سرویس درج پس از تایید را راه انداختیم.
انگار این دوستان عزیز نمی دانستند که این سرویس وجود داره و من فعالش نکردم تا حالا. و نمی دانستند اینکه راه میدیم فحش بنویسند و مطالب بی ربط بنویسند در عین قدرت است نه در موضع انفعال. وگرنه «من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک». یه کسی بیاد و به عزیزترین دوستانم توهین کنه و من نظر مالامال از ناسزاهایش را پاک نکنم و بماند؟! گفتم که بماند تا تخلیه روانی شوند ولی انگار ظرفیت خیلی کم بود و نفهمیدند که چرا پاک نشده است. از دوستانی که نظرات توهین آمیز به آنها باقی ماند عذر می خوام. بخصوص دوست عزیزم محسن که اینقدر بزرگوار است که ببخشد.
واینکه جواب ندادم چون هر حرفی که ارزش ندارد جواب بدهی. همین.
و جهت اطلاع خوانندگان عزیز ، در عالم معلمی این چیزا هست. کافیه به یک دانش آموز یه جایی گفته باشی بالا چشمت ابروست ! یا یه بار از کلاس بیرون کرده باشی. و اون شخص بجای اینکه برخورد سازنده با خودش بکنه ، عقده کنه و یه چیز کوچیک رو بزرگ کنه و بیفته به جون خودش. نتیجه ش این میشه که دو تا از دانش آموزان سابقت با هم هماهنگ می کنند که با دو اسم متفاوت بیان و فحش بدن. و اگر ارزش داشت وقت می ذاشتم و پیداشون می کردم ولی نمی ارزه. و به خوانندگان دیگه هم بد و بیراه بگن و حرمت دوستان دیگرشون رو هم حفظ نکنند و باعث بشن که یکسری هم در این فضا حرفهای رکیک بنویسند.
و متهمت کنند به انتقاد ناپذیری در صورتی که جواب کسانی که نصیحتشون کردند رو با فحش میدن.
البته من یاد گرفتم که از این چیزا ناراحت نشم. این دوستان ما جوانند دیگر. می بخشمشون .
و سر آخر اینکه من هر روز دو تا سه بار به قسمت نظرات سر می زنم و تایید میکنم. اگر کمی دیر شد ببخشید.
همه شب خواب بینم خواب دیدار
دلی دارم دلی بیتاب دیدار
منصور
1- می بینید که در قسمت نظرات چه خبره ! من هم از اتخاذ هر نوع موضعی خودداری میکنم.همه چیز اصلی و بدلی شده و قاطی و پاتی. ممنونم که دوستان عزیزم در جهت تمام شدن این ماجراها نظر گذاشته اند.
2- چهارشنبه جلسه ای داشتیم با دکتر رجالی ، از گروه مولفان کتاب دیف و گسسته . جلسه خوبی بود. تجربیات معلمی اش را می گفت. از لحاظ تئوری همه اش را می دانستیم ولی تا عمل راه زیاد است. صفا کردم که مهمترین کتاب برای معلمین ریاضی را که خواست نام ببرد، گفت کتاب "چگونه مساله را حل کنیم" از استاد بی بدیل "جرج پولیا" . شاگرد پولیا بوده. میگفت تو عمر سی سال تدریسم فقط سه بار بیست داده ام.
3- در پست مورخ ۲۶ فروردین ۸۴ ماجرای بهشت زهرا رفتنمان را تعریف کردم و نام بردم از یکی از دوستان فقیدمان با نام امیررضا (نوید) میزبان شاکر. خواهر بزرگوار ایشان احتمالا با search کردن اسم نوید به وبلاگ من رسیده و کامنت گذاشته اند. و ابراز خشنودی کردند که دوستان نوید هنوز بعد از 18 سال به یاد او هستند و سر مزارش می روند. ارتباط ما با خانواده نوید قطع شد( بنا به دلیلی که در آن پست گفتم) و خوشحالم که ردی پیدا کردم. نمی دانم پدر و مادر ایشان کجا هستند. باور کنید هنوز بعد این همه مدت به یاد ماجرای مرگ نوید می افتم متاثر می شوم. دوست خوبی بود. و بسیار باهوش و منظم. مطمئنم اگر تا آخر سال چهارم بود ، دوره ما چیز دیگری میشد و اینکه یک رتبه یک رقمی میدادیم. خدایش بیامرزاد. وظیفه ماست که خدمت خانواده اش برسیم. قصد دارم لینکی که بدست آمده را دنبال کنم.
4- به امید خدا ، به شرط حیات و توان، ماجرای غرق شدن نوید در دریا در راه برگشت از مسافرت مشهد را خواهم نوشت. فصلی است مشبع.
5- احتمال میدهم خواهر ایشان به این وبلاگ سر می زنند. و شاید دنبال جواب نظرشان هستند. ولی متاسفانه برخورد کردیم به این قیل و قال هایی که شاهدش هستید. تا به الان هیچ موضعی نگرفتم و حرفی نزدم. فقط خواهش میکنم به احترام خواهر گرامی این دوست عزیز که اختمال دارد دفعات دیگری هم به این بلاگ سر بزنند، این ماجرا را تمام کنید و دیگر در این رابطه هیچ نگویید. ناسزاهایی که تا الان گفته شده، همان طور که از وبلاگ پاک شد، از ذهنمان پاک کنیم و تمام.
6- افتادم تو خط دیدن سری فیلمهایsaw . خیلی منو گرفته. قوی است و دیدنی. و روان و بدون پیچیدگی های الکی . امشب می خوام saw iv رو ببینم. بعدا در مورد این فیلم خواهم نوشت.
مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم
منصور
۱- دوستی می گفت :
«وقتی عاشق می‌شیم تلاش می‌کنیم چاردیواری آدما رو بشکنیم بریم تو. یادمون میره، چیزی که عاشقش شدیم همون چهارتا دیوار بوده، نه آدم توش.»
و خداییش راست هم میگفت.
۲- عریان شدی و عطر علف زد شب یکه خورد و ماه کلف زد
منصور
پ.ن.
به هر حال ٬ از خوانندگان عزیز به واسطه بعض حرفهای نامناسب که در قسمت نظرات نوشته می شود ٬ عذر می خواهم. و از دوستان عزیزم که در این رابطه مواضعی اتخاذ کرده اند تشکر و امتنان دارم.