New Production

از اونجایی که اخیرا وبلاگ ما یه سری خواننده ی بچه پیدا کرده و از آنجایی که مولانا میفرماید :
چون که با کودک سر و کارت فتاد                    هم زبان کودکی باید گشاد

یه ترانه که اخیرا سروده شده مینویسم تا اینکه این جماعت هم مطلبی مخصوص خودشون داشته باشن و حوصله شون سر نره که وارد بشن توی چیزایی که بهشون مربوط نیست!

البته مجددا از اونجایی که بعضی چیزا برای کودکان درست شده و استفاده کنندگان اصلیش آدم بزرگا هستن (!)‌مثل کارتون تلویزیونی (!) و........... و .............!!!   بنابراین از آدم بزرگای خواننده وبلاگ هم تقاضا میکنم این ترانه رو بخونن و نظر بدن. مخصوصا محمد حسین و غریبه و بقیه !

قبل خواندن ترانه این رو هم بگم که این خواننده های جدید ما امکان داره بی ملاحظه گی خودشون رو ادامه بدن و نظرات بی ربط و حتی زشت و رکیک بذارن که پیشاپیش عذر میخوام و اگر کامنت نامناسبی دیدین ٬ به بزرگواری خودتون ببخشین. 



همه آدما مثل همین           حالا یا زیادین یا کمین

تا مثل دریا بمونین              همیشه تنها میدونین

دلا که بشه سنگ سیاه       این میشه دنیای شما

شهر که نگو فرنگ بگو          آدم نگو  ، زرنگ بگو

دروغ بگی قوی میشی        آدم میشی ، کسی میشی

راس که میگی هوا پسه      معنی حرفات هوسه

فریب دادن فراوونه              شاعرشی اوضا داغونه

دنیای ما چراغونه               مخ آدما تو فرغونه

موقع بت پرستیه                تو خط هفت مستیه

خدا کم از دنیای ما             خدا میره اون بالا بالاها

خدا میشه شاه خودش        این میشه حل مشکلش

خدا میشه تنها باشه؟           عاشق آدم نباشه؟

خدا و عشق بی ثمر             بهتره باشه بی خبر

شیطون اومد یه کاری کرد       عاشقا رو فراری کرد

فقط عاشق موند و خدا          دوتایی از همه جدا

خدا که مال آدماس                بعضی دلا رو به خداس

دل مال آدم ، نه بابا               دنیا جدا ، خدا جدا

عاشق بی ریا جدا                می ره بالا پیش خدا

هر کی یه زندگی داره           کی حس بندگی داره

خدا میره با عاشقا                آدم میمونه بدون خدا

 پ.ن.  سروده شده به تاریخ : ۴ /مهر/۱۳۸۲

منصور