دچار تو گرفتار تو باشم...

در یکی دو تا از پستهای قبلی ٬می نوشتم « یک کوه حرف دارم » اما الآن باید بگم « یک دنیا حرف دارم». سعی میکنم همش رو بنویسم. در این مدت مطالبی جمع شده که گفتنی است. از خوانندگان عزیز هم میخوام بر من منت بگذارند و سر صبر و حوصله همش رو بخونن .
از طولانی بودنش هم پیشاپیش معذرت میخوام. توصیف هر قسمت رو هم اولش آوردم ٬‌ اگر حوصله یا وقت نداشتین ٬ میتونین قسمتهایی را که مورد علاقه است رو بخونین.

وبلاگ افغانستانی )
وبلاگ ما یه جورایی شده افغانستان ! ما یه قانون داخلی داریم که روی مطلب نفر قبل بدون رعایت فاصله زمانی مطلب پابلیش نشه . نه نفریم و هفت شب هفته ! بنابراین هرکس هرشبی زودتر بجنبه مطلبش میره بالا. بعضی وقتا باید دو سه شب تو نوبت موند !

تعداد اعضاء )
تعداد اعضاء فعلا کافیست . حالا حالا ها قصد اضافه کردن ندارم. ولی حذف کردن چرا !!!‌ اعضای محترم حواسشون جمع باشه !! مخصوصا آقا محسن ! (شوخی کردم ! با صدای معاون کلانتر بخونین !!)

ورود محمد امین )
خوش آمد میگم به محمدامین. محمدامین از دوستان خوب ماست که ازش دعوت به همکاری کردم و او هم پذیرفت . خیلی ممنون. اولین مطلبش هم قشنگ بود.

حسین رضا زاده )
حیفه از رستم دوران معاصر ٬ حسین رضا زاده حرفی نزنیم. توجه کردین؟ چند تا پارامتر هست که رضازاده رو محبوب کرده. یکی اینکه وزنه ای که او بلند کرده تا حالا هیچ بنی بشری روی این کره خاکی نتونسته بالای سر ببره ! خیلیه ها ! فقط برید تو بحر همین یک موضوع کافیه ! رکورد سنگین وزن جهان یعنی همین دیگه ... دیگه مرام و تیپ و چهره شه. مسابقه سنگین وزن که شروع شد دل تو دلم نبود. اولین حرکت یکضربش رو که زد ٬ خیالم راحت شد. میترسیدم او هم مثل بقیه نا آماده باشه . ولی وقتی دیدم ۲۰۰ کیلو یکضرب رو بدون اینکه کامل بشینه ٬ بالای سر برد ٬ مطمئن شدم که طلایی میشه . در حرکت دو ضرب ٬ اشک در چشمانم حلقه زد ٬ولی جاری نشد !‌ چون رقابتی وجود نداشت . با حرکت اولش همه رو خفه کرد ! آدم احساس غرور میکرد وقتی ۵/۲۶۳ رو بالای سر برده بود. چقدر هم راحت !
در مورد ورزش کشور و شرکت در المپیک هم فقط می گم : لعنت به چراغ سبز ٬ لعنت به چراغ سرخ !

حکایت تکراری رئیس ! )
رئیسها وقتی جلسه تشکیل میدن ٬تشکیل میدن که تشکیل داده باشن ! میخوان که در ظاهر امر اینجور به نظر بیاد که این بابا به نظرات دیگران توجه داره و مشارکت محوره و هماهنگ مداره (!) و مشورت پویاست (!) و قس علی هذا...
ولی یه سیستم باحال ! مثلا در جلسه یه موضوع که مطرح میشه تو حرفت رو میزنی و استدلال میکنی و مزایا و معایب میگی ٬اونوقت رئیس عزیز چون فکر میکنه که بیشتر میفهمه و واردتره و احتمالا تو یه آدم شوت و احمق هستی و دیدت هم تک بعدیه و اوست که تلسکوپ هابل دستشه (!) و یکسری چیزهایی میدونه که تو عمرا حالیت بشه ٬ مسائلی هست و... ٬بنابراین بعد از حرفای تو دوباره کلام ملوکانه را بر زبان میراند و حرف خودش را تکرار میکند و از آنجا که « کلام الملوک ملوک الکلام » همان میشود که ایشان میفرمایند. نه اینکه حرف رئیس درسته !‌ نه ! این که واضحه ! بلکه باید بدانی که درستی با حرف و نظر ایشان سنجیده میشود ! و هر آنچه در راستای منویات حضرتش باشد آن درست است و بقیه حرفها و نظرات یا مهمل است یا اصلا ایگنور میشود.
رئیس ها یک اشتباهی میکنند. خیلی هاشون . میدونین چیه؟ اینکه میخوان حتما یه کاری بکنن و این اولین قدم خطاست . رئیس تمام هنر و قوتش اینه که افراد و نیروهای تحت امرش رو درست انتخاب کنه و هواشونو داشته باشه و راضی نگهشون داره . اونا خودشون کارشون رو میکنن به بهترین وجه ممکن . اما فقط به افراد توجه ندارن . همه کار میکنن ! طرح و برنامه میدن ٬ ‌اجرا میکنن و ...
خوانندگان عزیز میدونن که من به اون صورت چیزی حالیم نیست ! کتابهای مدیریت و سازمان فلان . استراتژیک در فلان و ... رو هم اینقدی نخوندم . ولی اینقدر هست که این چیزارو بفهمم . همین روشی رو که گفتم مثلا در موضوع دوستیهام در پیش گرفتم . نتیجه هم گرفتم .
من دوست خوب انتخاب میکنم. با هرکسی ارتباط صمیمانه برقرار نمیکنم. یعنی کسانی که میخواهی قسمتی از زندگیت رو با اونا بگذرونی باید کاردرست باشند. بعد برای دوستانی که ارزشمند هستند ٬ وقت میذارم. بهشون توجه میکنم. بهشون علاقه می ورزم ( می خواستم بگم عشق گفتم شاید سوء تعبیر بشه !!) بعدش خودم هیچ کار دیگری لازم نیست بکنم. مادی و معنوی استفاده بهم میرسه. اونها هم متقابلا با من تعامل صمیمانه برقرار میکنن ٬ محبت میکنن ٬ به فکرت هستن که این یک دنیا ارزش داره . این قسمت غیر مادیش .
در قسمت مادی هم ٬‌ مثلا یکی اهل تنیس هست ٬ زنگ میزنه میگه بلیط گرفتم بیا تنیس ستارگان جهان ٬‌ یکی اهل کامپیوتر و اینترنت است ٬ یه کاری تو اون زمینه برات انجام میده .  یکی آخر کنسرته ٬ ‌بلیط میگیره بهت میگه فلان موقع بیا . یکی اهل کوهه ٬‌برنامه هماهنگ میکنه (‌که البته نمی کنه! ) و میرین کوه . یکی مسافرتیه و هماهنگ میکنه و میگه فلان موقع فقط بیا فلان جا به بقیه شم کار نداشته باش  و الی آخر.
خلاصه اینکه اینجوری هم میشه . تو فقط یه کار میکنی و بقیه اش به دست بقیه درست میشه . رئیسها هم اگه این موضوع رو رعایت میکردن اوضاع بهتر از اینی بود که الآن بود. کارمند خوب انتخاب کن ٬بهش توجه کن ٬‌به اوضاع مادی و فکری اش برس ٬‌ باهاش دوست باش ٬‌اونم از جون و دل برات کار میکنه و مجموعه تحت ریاستت رشد میکنه .

تنیس ستارگان جهان )
 طبق بند قبل که ذکر آن رفت ٬ شب جمعه رفتیم مسابقه ستارگان تنیس جهان. این منصور بهرامی الحق و الانصاف شعبده باز تنیس جهانه. عجب ضرباتی میزد . چپکی ٬‌صافکی ٬ برعکس ٬ فریبنده . استادیوم به وجد اومده بود. یارید سوئدی با بهرامی بازی کردن . البته زرگری بود . در فاصله بین بازی اول و دوم ٬‌عصار و فواد حجازی به طور غیر منتظره  کنسرت دادن. عصار اینجا رو با کنسرتهای خودش اشتباه گرفته بود و از مردم انتظار جواب دادن و خوندن اشعارش رو داشت . غافل از اینکه مردمی که میان تماشای تنیس با بلیط فلان قدر ٬ عصار گوش نمیدن که ! فقط خارجی . DJ Bobo , Aligator , linkin park , Dance of death رو گوش میدن . نمی دونم درست نوشتم یا نه ! اینارو شنیدم . دیکتش غلط بود ببخشید.
الغرض بازی دوم هم که تنیس دوبل بود انجام شد و آخرش لیزر افشانی بود و یک جاز تند متال پخش شد. جوونا رسما میرقصیدن. بساطی بود. خلاصه یک بلیط خریدیم کلی چیز گیرمون اومد! یک تیپ و مدلهایی دیدم که تا حالا ندیده بودم ! حرفها ٬‌اصطلاحات . بعضی وقتا اگر گوشام رو میگرفتم فکر میکردم اینجا اروپاست !

بوف ! )
بعدش رفتیم بوف ٬ بالای چهارراه پارک وی . یک اتفاق جالب دیدم . بدون تفسیر و تحلیل فقط نقل میکنم.
خیلی شلوغ بود. یک خانمی با وضع ظاهری آنچنانی٬ اومده بود داشت با مسوول اونجا کل کل میکرد. میگفت آقا امشب شلوغه . ما سر یک میز نشستیم که دو تا صندلی خالی موند. دوتا خانم با چادر و مقنعه اومدن نشستن روبروی ما . غذا تو گلوم گیر کرد. نتونستم بخورم . دارم می برم خونه. شما چرا تذکر نمی دین که نیان سر میز ما بشینن.

بی وفایی ! )
هر چی تو وبلاگت از بی وفایی و ناامیدی و دپرشن بیشتر مطلب بنویسی ٬ بیشتر خواهان داری...

جلسه وبلاگ ...)
و اما جلسه وبلاگ . چهارشنبه ساعت ۱۸ جلسه شروع شد. اعضا تقریبا سر وقت اومدن غیر از نصیر که رکورد تاخیر رو زد . البته ما عادت داریم !
« آوای من » هم قبلا اعلام کرده بود که نمی تونه در جلسه شرکت کنه.
خیلی خیلی جلسه باحالی بود. من از همه به خاطر شرکت تو این جلسه تشکر میکنم. مخصوصا یاسر که کلی کاراش رو جابجا کرد که بتونه بیاد. بعدشم مهمون داشت که اونا هم دم خونشون کاشته شدن تا برسه. و محسن که اومد.
تاریخچه وبلاگ رو گفتم . از کجا شروع شد. اعضا چه جوری اضافه شدن. لینکهای بغل چه کسانی هستن. خط مشی های کلی وبلاگ و نظرات و حرفهای دیگر. و البته پذیرایی!
محسن خیلی شلوغ میکرد ! یاسر هم کمی شیطانی کرد ! عضو تازه وارد هم آمده بود. البته اصلا حرف نزد. دو تن از خوانندگان وبلاگ - حسین و یکی دیگه - به جلسه دعوت شدن . خلاصه خیلی خوش گذشت و نشست پربار و دلپذیری بود. البته میدونم که این جلسه هم مثل چیزای دیگر وبلاگ ٬  شباهتی به میتینگهای دیگر وبلاگی نداشت.
راستش اینقدر خسته هستم که جزئیات نمی نویسم. و ببخشید که تا الآن گزارش - ولو مختصر - این همایش به تاخیر افتاد. فرصت نشد تا حال. به عکسی از این نشست اکتفا میکنم که خودش گویای خیلی چیزهاست!
البته ۵ تا عکس انداختیم - یکی از خوانندگان انداخت - که زحمت کشیده و چهار تاش خراب شده ! این یه دونه هم که می زارم چندان کیفیتی نداره.

ایستاده از راست : رضا ٬ یاسر ٬ امین
نشسته از راست : نصیر ٬ منصور ٬ محسن

بالاخره طلسم شکست و تصویر اعضا منتشر شد !
دوباره از طولانی بودن این مطلب عذر می خوام و از خوانندگان تقاضای همراهی دارم.

منصور