آسمان با من است

سلام

در ایامی که رییس را بوی گل و گلاب تسخیر کرده است ، سر آن شد که یاد نوشتن تازه شود.  و از آن جا که ایام ماضیه را مستغرق شعر و شعر خوانی بودم، نوای این بار را به غزلی از مرحوم فریدون مشیری مترنم می کنم.

تو را دارم ای جان، جهان بامن است
تو تا با منی جان جان با من است

چو می تابد از دور پیشانی ات
کران تا کران آسمان با من است

چو خندان به سوی من آیی به مهر
بهاری پر از ارغوان با من است

کنار تو هر لحظه گویم به خویش
که خوشبختی بی کران با من است

چه غم دارم از تلخی روزگار
شکر خنده ی آن دهان با من است

روانم بیاساید از هر غمی
چو بینم که مهرت روان با من است

نصیر