استفاده ابزاری از وبلاگ!

نمی دونم مرسوم هست این کار در عالم وبلاگ نویسی یانه؟ که آگهی دعوت به همکاری بدی!

ما برای انجام یک پروژه که قبلا هم به اون اشاره کرده بودم ٬ احتیاج به ۲ نفر داریم (خانم یا آقا) که در زمینه طراحی صفحات و برنامه نویسی وب متبحر باشند.
هر کدام از خوانندگان عزیز یا آشناهای ایشان که مایل به همکاری است٬ مشخصات٬ شماره تماس و سابقه کاری خود( همراه نمونه کار) را به آدرس [e-mail]   بفرستد تا با ایشان تماس بگیریم.
 کار به صورت پاره وقت است - میتواند در منزل انجام شود (برای افرادی که این نوع کارها را می پسندند)

در ضمن ٬ برای یک جای دیگر ٬به یک مهندس مکانیک (آقا - ترجیحا تازه فارغ التحصیل ) نیاز است. جهت کار در یک شرکت مهندسی تاسیسات در تهران. بدون سابقه کار هم اشکالی ندارد.
افراد علاقمند می توانند به صورت ذکر شده در بالا عمل کنند.

 ما هم از وبلاگ استفاده ابزاری کردیم!!! جای آگهی دادن در همشهری! نمیدونم کار خوبی است یا نه؟ چون تا حالا توی هیچ وبلاگی ندیده بودم.   با تشکر 

منصور

آمار تحصیل و ازدواج

آمار زیر را از یک نشریه داخلی مرکز آمار ایران نقل میکنم(البته آنهایی که به نظرم جالبتر بود):

     آمار سال 80وزارت بهداشت و درمان با همکاری مرکز آمار ایران:

درصد افراد باسواد کل کشور:81%

   میانگین سطح تحصیلات کشور :دبستان

       میانگین سطح تحصیلات در تهران:سوم راهنمایی

             میانگین سطح تحصیلات در استان سیستان و بلوچستان :دوم دبستان

75%افرادی که در سن تحصیل در دبیرستان قرار دارند ترک تحصیل کرده اند.

درصد ازدواج دختران بین14-10ساله:

شهر:1%

روستا:1.8%

میانگین سن ازدواج کشور:

دختر:20.8سال

پسر:25.6سال

اطلاعیه

دیروز یکی از دوستهای بسیار خوبم یک ایمیل برام فرستاد و ازم خواست که این اطلاعیه را در وبلاگ با توجه به استقبال خوبی که تا بحال شده پابلیش کنم. من هم از شما می خوام اگه کمکی از دستتون بر میاد انجام بدید...


یاسر

The Man Who Said No to Death

In the name of the creator of the hope

It is for a while that I am thinking about the hope. I really consider (Dar Nazar) the hope as God’s gift (Hadiye). Sometimes when I am really hopeless (Na Omid) about a subject, I think about Lance Armstrong. The story of his life is unbelievable (Ba Var Nakardani). I recount (Bazgoo) his story, first for myself and then for the others, to see what hope can do. Born on September 18, 1971, Lance was a natural athlete (Varzesh kar). As he says, he was born to race (Randan) the bicycles. At age 16, he was selected by U.S. Olympic team to be trained (Amozesh) in Colorado during his last year at high school. In 1991, he became the U.S. National Amateur Champion (Ghahreman), and, the next year, finished 14th in the  Olympic Games in Barcelona, Spain.  In 1995, he won the Tour Du Pont, one of the most difficult competitions (Reghabat) in the United States. What about the Tour De France (Dore Farance) competition (Reghabat) that is the most important competition in the world after Olympic???Yes, he ended up (Tamoom Kard) as the 18^th in this important world wide (Jahani) competition. Many people called him “The Golden Boy of American Cycling”.   

In 1996, Lance got very bad, sad and terrible news in his entire (Tamame) life. The doctors told him that he has Testicular (Beyze) cancer (Sarataan). As a world wide champion (Ghahremaan), he could not believe that he will die.  The doctors told him that the chance to survive (Zende Mandan) is fifthy sifthy . He went under chemotherapy (Shimi Darmani) that destroyed most of his muscles (Maahiche) and body. He had three operations (Jarrahi) to get a better chance to live. During the entire operations, Lance continued to race on the bicycle. He never lost his hope. He missed (Az Dast Dad) the 1997 cycling competitions, but he decided in 1998 to return to racing (Mosabeghe Dadan). He really said a big NO to death and he came back again. In 1998, he came back to Paris to race in the Tour Da France that is  the second most important competition in the world after the Olympic and he knew that well. He won the race, Tour De France, by being the first person passing the finish line. Now, he prepares (Amade) himself for 2004 Olympic. Lance is a person who really said no to death. He says, “If you say yes, God will say yes to."o

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود...

یادم نیست کی می گفت. اما حرفاش خیلی قشنگ بود... می گفت:
بعضی وقتا دلم برای خودم تنگ می شه. برای اون خودی که خدا روز اول بهم داد. اون خودی که قشنگ بود پاک بود بلوری بود.
الان دیگه انقدرخاک گرفته که نمی شناسمش. بعدمن هی ادا در میارم هی از خدا دم می زنم ولی نفسهام هیچکدوم بوی خدانمیدن.
شاید باید بگم:
گاهی دلم برای خدا تنگ می شود...

شما چطور؟
رضا.