سلام
چند سال قبل که دهه ی اول محرم و عید مقارن شده بود، بسیاری از نویسندگان و شاعران احساسات بهاری و ارادت حسینی را با هم آمیختند وبه خلق آثاری ارزشمند دست یافتند.
نوروز امسال نیز همزمان با اربعین بود و دهی اول فروردین همزمانه دهه ی آخر صفر . و شعر زیر نیز در این حال و هوا.
البته شاعر؛ شعر را برای مناسبتی دیگر سروده است ولی با فضای بهار امسال ما، سخت مطابقت دارد.
بهار آمد گل و نسرین نیاورد نسیمی بوی فروردین نیاورد
پرستو آمد و از گل خبر نیست چرا گل با پرستو هم سفر نیست؟
چه افتاد این گلستان را چه افتاد؟ که آیین بهاران رفتش از یاد
چرا می نالد ابر برق در چشم؟ چه می گرید چنین زار از سر خشم
چرا خون می چکد از شاخه ی گل؟ چه پیش آمد؟ کجا شد بانگ بلبل؟
چرا در هر نسیمی بوی خون است؟ چرا زلف بنفشه سرنگون است؟
چرا سر برده نرگس در گریبان؟ چرا بنشسته قمری چون غریبان؟
چرا پروانگان را پر شکسته است؟ چرا هر گوشه گرد غم نشسته است؟
چرا مطرب نمی خواند سرودی؟ چرا ساقی نمی گوید درودی؟
چه آفت راه این هامون گرفته است؟ چه دشت است این که خاکش خون گرفته است؟
چرا خورشید فروردین فرو خفت؟ بهار آمد گل نوروز نشکفت
مگر خورشید و گل را کس چه گفته است؟ که این لب بسته و آن رخ نهفته است؟
مگر دارد بهار نو رسیده دل و جانی چو ما در خون کشیده
مگر خورشید را پاس زمین است؟ که از خون شهیدان شرمگین است...
بهارا بنگر این دشت مشوش که می بارد بر آن باران آتش
بهارا بنگر این خاک بلاخیز که شد هر خاربن چون دشنه خونریز
بهارا بنگر این صحرای غمناک که هر سو کشته ای افتاده بر خاک
بهارا دامن افشان ز گلبن مزار کشتگان را غرق گل کن
بهارا شور شیرینم برانگیز شرار عشق دیرینم برانگیز
بهارا شور عشقم بیشتر کن مرا با عشق او شیر و شکر کن
هوشنگ ابتهاج
نصیر