تو کجایی بابا!

سلام بر خوانندگان این وبلاگ، اگه خواننده ای مونده باشه البته. 

عید قربان مبارک.  

چند تا از دوستان گیر سه پیچ دادند که آپ دیت کن ، فکر می کنن حالا چی گیرشون می خواد بیاد!

مشکلات فیزیکی و ذهنی و روحی و بی حالی و بی دماغی و کم وقتی و چند تا چیز دیگه باعث شد دست به کی برد نشم.

از روز معلم تا حال پست ندادم. وقایع زیادی در این مدت داشتیم، انتخابات، وقایع بعد آن ، نتایج کنکور ، 13 آبان ، تولد من ! و چند تا چیز دیگه. فیس بوک هم که آمد ، نائره مطلب دادن و مطلب دیدن را تا حد زیادی اطفاء کرد . دیگه کی می ره سراغ وبلاگ.

به هر حال، من نمی دونم این وبلاگ به پست هزارم می رسه یا نه؟ آها یادم رفت بگم که به سریال های دیده شده، ترمیناتور و فرار از زندان اضافه شد. بنظرم prison break بهترین سریال تاریخ فیلمسازی دنیا است!!! ( از این اظهار نظرهای شخمی به سبک جواد خیابانی!) راستی سعادتی داریم که جدیدا ایشون کمتر گزارش می کنه و لاجرم به اعصاب ما کمتر ..... میشه.

بدجور پیچیدیم تو زندگی. نمی دونم کی می خواد همه چی درست بشه؟

سهم نسل من و تو باد هوا شد.

الان مطلبم نمیاد! سیاسی که نمی شه نوشت، ته موضوعات فرهنگی رو هم که  در آوردم.به این عموی پیر و ناتوان - آموزش پرورش – هم که اینقدر گیر دادم که چیزی نمونده که نگفته باشم. در زمینه دیگر هم که کار ما نیست. پس سخن کوتاه باید.

اندر اهمیت آموزش و پرورش در مملکت همین بس که وزارتی به این مهمی چندماه وزیر نداشت. البته حالا هم با نداشتنش فرق نمی کنه! یه حرف تو دلم مونده نگم می ترکم! البته زمان گذشته ست ولی می گم. موقع سخنرانی های تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری و مناظره هاشون تنها حرفی که زده نشد مسائل آموزش و مدارس در کشور بود. همشون رو گوش کردم. هیچکدوم چیزی نگفتن. اصلا تو اولویتهای هیچکی نیست.

یادم نیست آلبوم معجزه ی خاموش داریوش کی اومده ولی از اون موقع از ضبط ماشین در نیاوردمش. هر روز گوش میدم. بنظر من بهترین کارشه.بلکه بهترین آلبوم تاریخ موسیقی ایران!(ج.خ.)

بر آنچه می گذرد دل منه که دجله بسی                 پس از خلیفه بخواهد گذشت از بغداد

منصور