بی سرزمین تر از باد

بی سرزمین تر از باد
.................

من کتک خورده ترین حنجره ام،با صدای پاره پاره توی باد
ذله از سکوت سایه های شب،دل شکار حرفای یکه زیاد

من کتک خورده ترین حنجره ام،خسته از ترانه های بی امید
پا به زنجیر یه خواب یا‌ئسه،خط قرمز روی کاغذ سفید

من نفس مرده ترین حنجره ام،بی نشون و سر به مهرم مثل راز
تو که از غریبه آشنا تری،من و این زخم شکفته رو بساز

.................

تن تشنه مثل خورشید،بی سرزمین تر از باد
کولی تر از ترانه،بی پرده مثل فریاد

هم سفره جنونم،پا بند شام آخر
یاغی ترین ستاره،در این شب شناور

................

منو تا جشن ستاره ها ببر،که توی سیاهی زندونی شدم
منو با خبر کن از رمز غزل،که اسیر حبس پنهونی شدم

پیش فانوس شب آیینه بگیر،تا چراغونی شه این سقف کبود
ننویس رو برگ اول کتاب،دوباره یکی بود و یکی نبود

بود من، بودن تو بوده و هست،ببرم تا خلوت امن یه دست
شونت رو یه تکیه گاه تازه کن،تا زمین نخورده این همیشه مست

...............

تن تشنه مثل خورشید،بی سرزمین تر از باد
کولی تر از ترانه،بی پرده مثل فریاد

تنها تر از سکوتم،روشن تر از ستاره
از غربتی رسیدم،تا غربتی دوباره
.
..............