پریا (۳) - احمد شاملو

خب ،پریای قصه!

مرغای پر شیکسه!

آب تون نبود ،دون تون نبود ،چائی وقلیون تون نبود،

کی بتون گفت که بیایین دنیای ما دنیای واویلای ما

قلعه ی قصه تونو ول بکنین ، کارتونو مشکل بکنین؟))

پریا هیچ چی نگفتن زار و زار گر یه می کردن پریا

مث ابرای باهار گریه میکر دن پریا.

دس زدم به شونه شون

که کنم روونه شون-

پریا جیغ زدن ،ویغ زدن، جادو بودن دود شدن ، بالا رفتن تار شدن ، پایین  

     اومدن پود شدن، پیر شدن گریه شدن ، جوون شدن خنده شدن ،خان

     شدن بنده شدن، خروس سرکنده شدن،میوه شدن هسته شدن، انار

     سر بسته شدن، امید شدن یاس شدن، ستاره ی نحس شدن...

وقتی دیدن ستاره

به من اثر نداره :

می بینم و حاشا می کنم ، بازی رو تماشا می کنم

هاج و واج و منگ نمی شم ، از جادو سنگ نمی شم-

یکی ش تنگ شراب شد

یکی ش دریای آب شد

یکی ش کوه شد و زق زد

تو آسمون تتق زد...

شرابه رو سرکشیدم

پاشنه رو ور کشیدم

زدم به دریا تر شدم ، از اونورش به در شدم

دویدم و دویدم

بالای کوه رسیدم

اونور کوه ساز می زدن، هم پای آواز می زدن:

"- دلنگ دلنگ! شاد شدیم

از ستم آزاد شدیم

خورشید خانوم آفتاب کرد

کلی برنج تو آب کرد:

خورشید خانوم ! بفرمایین!

از اون بالا بیاین پایین!

ما ظلمو نفله کردیم

آزادی رو قبله کردیم.

از وقتی خلق پاشد

زنده گی مال ما شد.

از شادی سیر نمیشیم

دیگه اسیر نمیشیم

هاجستیم و واجستیم

تو حوض نقره جستیم

سیب طلا رو چیدیم

به خونه مون رسیدیم ..."

بالا رفتم دوغ بود

قصه ی بی بی م دروغ بود،

پایین اومدیم ماست بود

قصه ی ما راست بود :

قصه ی ما به سر رسید

غلاغه به خونه ش نرسید،

هاچین و واچین

زنجیر و ورچین !

 منصور