اگر بار گران بودیم رفتیم

سلام به همه

آقا ترنج نسبت به بنده لطف دارند و از این بابت ازشون تشکر میکنم.

چوب را آب فرو می نبرد، حکمت چیست؟        شرمش آید ز فرو بردن پرورده خویش

امروز دلم برا شعر خیلی تنگ شده بود، رفتم یه کتاب را شروع کردم ورق زدن که رسیدم به این بیت. خیلی خوشم اومد گفتم شاید شما هم خوشتون بیاد . فکر کنم بهش میگند حسن تعلیل. اما بیت قشنگی. یه بیت دیگه هم الان یادم اومد:

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار      دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

خوب از شعر و اینا بگذریم. من کلا آدم ادبیاتی نیستم اما خوب بعضی وقتا دیگه خیلی دلم تنگ میشه و از این حرفا.  بعد امتحانا تعطیلات 10 روزمون شروع شد و بعدش کنکور(؟؟؟؟) ما البته بیشتر شبیه امتحان نهایی تا کنکور. اما خوب بچه ها مدرسه کارشون حتمی شده که خیلی خوبه. دعا کنید کار من هم درست شده. از این جهت که اینجا weblog  است و نه mail خیلی بحث را شخصی کردن جا نداره. اما خوب در کل خیلی امید دارم، نه برای قبول شدن بلکه برای بورسیه گرفتن. ببینیم خدا چی می خواد.

مدرسه داره تموم میشه یواش یواش و برنامه های خداحافظی سال آخری ها شروع میشه. یه ذره می خوام دربارش حرف بزنم.

مدرسه دیگه برا ما خیلی حال نداره ، ساکت و یه حال بیشتر معنوی توش برقراره. بچه ها میدونند دیگه احتمال داره تا آخر عمر همدیگر را نبینند برا همین خیلیها یدونه قاب ورداشتند با یه ورق وسطش امضاها را جمع می کنند. بعد این تعطیلیها 6 روز دیگه می ریم مدرسه و تموم. تو این 6 روز اول اینکه جوایز برترین های درسی را میدند که فکر کنم دوباره بگیرم ، بعد یه شب ساعت 8 شب جلسه خداحافظی با پدر و مادرها است که دوباره جوایز را اعلام میکنند. و در آخرین روز هم Final Assembly  هست که دیگه به طور رسمی فارق التحصیل میشیم و بعد هم به عنوان آخرین مراسم قهوه با معلمها و بعد دیگه مسخره بازی. بچه ها لباسهای هم را امضا می کنند. پشت کمر بچه ها پر امضا میشهو البته اون لباس به تاریخ می پیونده. بعد هم دیگه امتحانای آخر سال. حدود 2 ماه پیش هم یه شام داشتیم با معلمها. اینم از فرهنگ اینا تو خداحافظی. اما کلا خداحافظی خیلی سخته ، بخصوص با اونایی که باهاشون سر یک کلاس نشستی. وقتی داشتم می آمدم خیلی سخت بود که بچه های دوره ... مدرسه ..... را فراموش کنم. تا حدود 2 ماه همش ذهنم پیش بچه ها بود.

راستی اینم بگم که یه ذره شخصیه ، قراره برم مهندسی الکترونیک دانشگاه پرتوریا. انتخاب دومم هم مهندسی کامپیوتره. اما خوب فکر کنم انتخاب اولم قبول شم. اینجا فقط دوتا انتخاب میشه کرد و هر دو قبل از امتحانات آخر ساله.یه جوریه وقتی آدم فکر میکنه تمومه آینده و زندگیش تا حد خیلی زیادی به 3 هفته بستگی داره و 10 تا امتحان جمعا 30 ساعت. من اسمشو دلهره نمی ذارم. شما اسمه این احساس را چی می زارید. اما قبول کنید احساس خوبی نیست.

احتمال داره برا یه آرامش قبل امتخانا 5 روز بریم سفر به آبشار ویکتوریا. براتون مینویسم و اگه عکسی بود میفرستم. سعی میکنم اگه تو راه نبود حتما سر وقت بنویسم.

موفق و موید

صادق