مهمان ناخوانده

این حقیر! بنده ی خدا، پیر هرات، محصل و لاغیر! از سن و سال هم نپرسید که به قول بعضی ها عمری را در هرات گذرانده ام  البته ممکنه بعضی وقت ها خالی هم ببندم ، این چند روزی هم که آقا منصور نیستند امر فرمودند به کمک دوستان چراغ وبلاگ رو روشن نگه دارین، ما هم گفتیم چشم!  البته هیچ کس جای آقا منصور رو نمی گیره! (بازم بستم تابلو!)

این نوشته هایی که هر چند وقت یکبار می خواهم بنویسم نیز روزانه و غالبا بی ارزشی از شخص شخیص بنده است که سعی می کنم به ملت قالب کنم، اما تاکنون موفق نبودم و یه جورایی هم ملت به من قالب کردن!!

اکثرا سبک نوشته های من یه کمی عجیب  غریبه و سعی دارم که تو این چند صباحی که مهمون شما هستم به مسایل روزمره و اجتماعی ای بپردازم که غالبا مورد توجه ام بوده. در مطرح کردن افکارم هم به کلی آزاد هستم ولی سعی می کنم به کسی توهین و ایضا ترحمی نکنم . هم اکنون هم یه کلبه خرابه ای در بلاگ اسکای داریم با همین نام مستعار!

ما فعلا، موقتا و اجالتا تا برگشتن آقا منصور از سفر اینجا هستیم! خوانندگان محترم وبلاگ اگر فحشی، تیکه ای، پاره آجری چیزی می خواهند بیندازند لطف کنند بعد از رفتن آقا منصور ما در خدمتیم! ممنون!

ضمنا از اعتماد آقا منصور هم تشکر می کنم که گذاشتند ما یه چند روزی تو این خونه بمونیم، ایشون سرور و سالار شهیدان، چیز، ببخشید، ایشون سرور و سالار ما هستند.

همین دیگه.. چیز دیگه ای فعلآ به نظرم نمیرسه.

منتظر مطلب بعدی ما باشید!

 پیر هرات

پ.ن. امروز صبح که تو خیابون داشتم راه می رفتم، یاد جمله معروف وبلاگی << هوا بس ناجوانمردانه سرد است!>> افتادم!