تفال

تفالی زدیم به خواجه شیرازی گفتیم هر چه آمد در اینجا بنویسم:

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد              نقش هر زخم که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی                       که خوش آهنگ و فرح بخش صدایی دارد

پیر دٌردی کش ما گرچه ندارد زر و زور               خوش عطا بخش و خطا پوش خدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند              درد عشق است و جگر سوز دوائی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق       هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

از قدیم گفتند که " مستمع صاحب سخن را بر سر شوق آورد " ، نمی دونم چرا بعضی ها نظرات بی ربط می گذارند. ممنون! پیر هرات