سلام بر همه دوستان،
اول این که برای بنده افتخاری است که در این وبلاگ مطلب منتشر کنم. گرچه منصور عزیز مرا به عنایتش نواخته ولی شما کم نوشتن بنده را به حساب نداشتن حرف بگذارید.
دوم، عنوان این مطلب را از شعری از مولانا گرفتم:
شادآمدم شادآمدم از جمله آزاد آمدم چندین هزاران سال شد تامن به گفتار آمدم
شادی چیزی است که در جامعه امروز ما گم شده است. فردا صبح که از منزل بیرون آمدید به چهره مردم نگاه کنید، همه گرفته و در فکر. از هر که هم بپرسی می گوید دل خوش سیری چند؟ دل خوش بهای زیادی دارد، دل خوش سیری یک زندگی است دوست من، خیلی گران است. اصلاً دل خوش چی هست؟ دل خوش یعنی چه؟ شادی به چه معناست؟ در خطبه همام ، اماع علی (ع) در اوصاف متقین می فرمایند: قلوبهم محزونه و شرورهم مامونه ... البته نمی خواهم بگویم که شادی بی معنی است، ابدا. درست برعکس، شادی معنادار است و معنای عمیقی هم دارد. مفهومی است که علی رغم تمام غمها و غصه ها شادابی می آورد. گرچه ما معمولاً قلب معنا می کنیم و بی قیدی و ولنگاری را شادی می انگاریم. به نظر شما شادی واقعی چیست؟
محسن
شادی همون چیزیه که باعث می‌شه من و تو هر وقت بهم نگاه می‌کنیم؛ با وجود تمام مشکلات زندگی و سختی‌هاش حتی شده فقط با نگاهمون بهم لبخند بزنیم. و آرامش واطمینان رو در کنار تمام پستی و بلندی‌های زندگی حس کنیم.
مردم ما به دنبال یه بهانه هستند تا بزنند تو سر هم
شادی شما همان غم بی پرده شماست....جبران خلیل جبران
شااااد شاد٬ ریم دا بیدام رابیدا بیدام شاد !
شاد شاد شاد !
کلا هرچی منصور بگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
۱. به قول امروزی ها حضورتان سبز
۲. جای غم باد هر آن دل که نخواهد شادت