۱- تشکر میکنم از تمامی دوستانی که از طریق تلفن - ای میل - اف لاین - حضوری - کامنت گذاشتن - نصب اطلاعیه ٬ تسلیت گفتند. ممنونم. ان شاءالله خداوند رفتگان شما را نیز رحمت کند. به حق این شبهای عزیز.
۲- ممنون از توصیه های دوستان. دوباره از آوردن بعض کلمات در یادداشت قبل عذرخواهی میکنم. مخصوصا از آقا نصیر...
۳- دوستان از احوالات پسرخاله م که مریض هست سوال کردند. تا حالا بعد از بیماریش فقط دو دفه دیدمش. روحیه خانواده شون ٬ مخصوصا خاله م طوری نیست که بشه رفت سراغشون و حتی ازشون پرسید که مراحل بیماری و درمان کجاست. مادرم هم به اون صورت نمی دونه. فقط میدونم که شیمی درمانی روتین رو شروع کردن. خیلی سخته. تصورشم نمی کردم که یه زمانی بیاد که با این خاله م نتونم به راحتی ارتباط داشته باشم. آخه این خاله کوچیکه ست و با من فقط ۷ سال تفاوت سن داره. ولی خوب ٬ نمی تونه.
دوستان دعا کنند. در این اسحار و لیالی...
۴- آدم گاهی اوقات به یکی که دل می بنده ٬ دل می بنده !
۵- اگر موقع سحر ٬ رادیو روشن باشه ٬ حتما دیدین که گاهی وقتا دعای سحر قطع میشه و مجری یک حدیث نقل میکنه. سحر امروز ٬ در حال خوردن سحری٬ داشتم در مورد موضوعی با مادرم حرف میزدم. مادرم یک چیزی گفت٬ ثانیه ای طول نکشید که مجری رادیو ٬ حدیثی خوند که دقیقا در تایید همون مطلب بود. باور کنید شاید ۲ ثانیه بعد. هنوز تو کفم!
۶- فکر می کنم که دیشب یه خراب کاری کردم. افطار دعوت بودم جایی . بعد افطار صاف مثل بچه آدم راهمو نکشیدم بیام خونه. رفتم جایی و این خرابکاری به همون جا رفتن مربوط میشه! کمی تا قسمتی حالم گرفته ست.
۶- بازم حرف هست. ولی نمیشه اینجا زد.
منصور
امن یجیب المضطر و اذا دعاه و یکشف السوء
سلام ... دعا از بندگان ... شفا از حضرت حق ..... یا حق
یکی از هم گروهی هایم تو مدرسه می گفت:
چی میشد دنیای ما هم مثل دنیای پت ومت بود. ساده و راحت.این قدر پیچیده نباشد.
خوب میگفت ٬ خوب میگفت.
امان از دلبستن ...
ابن عوامل ماورائ طبیعه همچنان ادامه داره نه؟
داره دیگه پس چی؟
وقتی ناگهان
بیماری سختی
حیات تو رت در خود گیرد
این سوال بیشتر از همه مرددت می کند :
بیماری با من چه خواهد کرد ؟!
پذیرش بیماری به عنوان راه امید
برای تاراندن عادت ها !
اندیشیدن به زندگی !
به عنوان یک انگیزه ...
من با بیماری ام چه می کنم .
مارگوت بیکل .
لطفا نگید برای بقیه نوشتن آسونه و ... . من برای خودم نوشتم و برای شما . حواسم هست ...
همیشه ماه مبارک میاد و میره ... بی هیچ یاید ( برای من ) ...
امیدوارم امسال با خاطره ی خوبی بگذره ( برای شما ) ...
ممنونم از مطلبی که برایم نوشتید. نه نمی گفتم که برای دیگران نوشتن آسونه...باز هم متشکر
وقتی شماره ۳ رو خوندم بی اختیار زدم زیره گریه. یک سال و نیم پیش سراغ من هم آمد . هر روز ۴ شنبه ها -اون وقتی که دوستان تو جلسه هفتگی می گفتند و می خندیدند - من عزیزترین موجود زندگیم رو میبردم شیمی درمانی ......
خدا به همه مریضا اول سلامتی بده بعدشم صبر .... صبر....صبر....
آدما تو موقعیتهای مختلف تحت ازمایش هستند.نمیدونم چه حکمتی تو این دنیاست .دعا میکنم هر چه زودتر شفا پیدا کنند ایشون...افطاری چی شد بالاخره؟
در خدمتیم قربان
به قول شما :
همش از دله...
۳-انشاالله حالشان خوب شود
۴-خوب آدم می تونه به یکی دل نبنده ...
۵-خدا خواسته لابد!
۶-پس بقیه حرفا رو کجا می شه زد؟
یا حق
تو بیا دل نبند ببینم میشه؟!
غمی کان با دل نالان شود جفت
به هم سالان و هم حالان توان گفت
ما که نه هم سن شماییم و احتمالا نه هم حال . ولی شما برای هم سنها و هم حالانتون بگید ما قول می دیم فقط گوش بدیم.
در ضمن تا کی باید چشم به مانیتور بشینیم تا نصیر (ببخشید جناب آقای نصیر ) قدوم مطالبشان را بر چشمان ما گذاشته و مطلبی پابلیش کنند؟
نه ! اینکه گفتم نمیشه اینجا بعضی حرفا رو زد نه به این خاطر که شما میخونین. به خاطر اینکه همه حرفا که آخه گفتنی نیست...
salam:
baghaaye omr e shomaa baashe, zemnan inghadr hers nakhorin, khoob nistesh, HAMIN