من دیگه منتظرهیچ کسی نیستم که بیاد

 دل من ازآسمون معجزه اصلا نمی خواد

عید سعید غدیر را خدمت تمامی دوستان و سروران  تبریک و شاد باش عرض میکنم. خداوند ما را به بهره مندی هر چه بیشتر از معارف و برکات اهل بیت نائل گرداند. شب عید است و از قضا به غدیر فتنه و بخت خواب و بیدار است چه کسی میرود به خلوت چاه چه کسی با شب علی یار است

---

۱- نمیدونم چرا یه مدتیه برای ماشین من اینقدر بلا اتفاق میافته ! بعد از آن تصادفی که شرحش در چند پست قبلی آمد ، چند وقت پیش کنار خیابون توقف کرده بودم و منتظر بودم یکی از دوستان که رفته بود چیزی بخره ، بیاد. یک دفه یه پیکان به رانندگی یک جوانک (!) که محتملا تصدیق هم نداشت ، اومد و بغل به بغل از انتها تا ابتدای ماشین من مالید و رفت! به همین سادگی . علتش عدم تسلط به رانندگی بود. چون من نه دوبله پارک کرده بودم و نه در حال راه افتادن بودم. پارک کرده بودم کنار خیابون . میگفت یه پراید گرفت طرف من ، من هم منحرف شدم به سمت راست و خوردم به شما ! با سابقه ذهنی که از تصادف داشتم قبل گفتم آقاجون برو به سلامت ! بعضی ها میگن ماشینتو چشم زدن ! نمی دونم آخه یه ماشین لکنته(!) چشم زدن داره !!!

۲- رفتیم اصفهان و برگشتیم. به خوبی و خوشی و سلامت. مسافرت خوبی بود.قبل از رفتن دلمشغولی هایی داشتم .به هر حال برگزاری یک اردوی چهارروزه با تعداد 120 نفر چندان ساده نیست. ولی به لطف خدا و کمک بی دریغ دوستان ٬ به بهترین نحو انجام شد. مسافرتی بود ساده ، بی دغدغه و مرتب. دو تا موضوع خیلی مهم دستگیرم شد. واقعا آدم هرچقدر که تجربه کسب کنه ، هنوز خامه. هر دوتاش هم توسط دانش آموزا بهم منتقل شد.

کلیسای وانک با بهشت و جهنمش،مسجد جامع هزار ساله ، شبهای زاینده رود (!) که از زور سوز و سرما نشد که بشه ! کارخانه ذوب آهن اصفهان ، دانشگاه صنعتی اصفهان و بازدید ها و سالنهای ورزشی اش، میدان نقش جهان ، هشت بهشت ، چهلستون ، مسجدها ، بازار ، پرسه های زمستانی...والبته بریونی!

همراهان خیلی خوبی داشتم. خدارو از این بابت شکر میکنم.

۳- فردا عید غدیره. 
             الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی بن ابی طالب علیه السلام.

این عید بزرگ و مهمترین عید ما شیعیان را خدمت همگی دوستان عزیزم که از خانواده سادات هستند تبریک و تهنیت می گویم.( مخصوصا به شما دوست گرامی )

۴- چند تا خاطره فراموش نشدنی دارم از این روز.
 تا چند سال قبل ،هر سال روز عید غدیر ، دوستان همدوره ای دبیرستان ، میومدن خونه ما. ما سید نیستیم ولی اونا میومدن ! بیشتر دور هم بودن و بخور بخور مد نظر بود تا عید و این حرفا! سنت شده بود . نمیدونم  چرا. یکی از اون سالها( فکر کنم سال 73) یکی از بچه ها پیشنهاد داد بیاین این جمعی که هستیم با هم عقد اخوت بخونیم. همه قبول کردن. دور تادور اتاق نشسته بودیم. هر کس دستش رو داد به بغلیش( مثل دعای وحدت) و یکی از دوستان ( ممد ج ) صیغه رو خوند و بقیه تکرار کردن. صحنه ش یادم نمی ره . انگار یه ساعت پیش بود. و حالا هیچ کدوممون یادمون نیست اصلا چه کسانی بودن توی اون جمع!! و بعضیها رو سه سال به سه سال هم نمی بینیم. اوضاعیه خلاصه...
اون ماجرا به کنار ، من یه برادر اینجوری دارم. چند سال قبل با یک نفر از دوستان روز عید غدیر این عقد را برقرار کردیم و متاسفانه اون عزیز رو هم خیلی کم میبینم.

شایدحالا هم آدم بخواد با یکی برادر بشه ، اون یکی هم بخواد ، ولی هیچ کدام حرفی به دیگری نمیزند ! چون از نظر طرف مقابل خبر نداره...

خاطره دیگر عروسی یکی از دوستان بود ، عید غدیر چند سال قبل. روز قبل عروسیش( روز قبل عید ) با هم بودیم و دنبال کارهای عروسی. حتی روز بعدش هم باهم بودیم. ولی عروسیش منو دعوت نکرد !!! هنوز که هنوزه نمی دونم چرا! فقط میدونم این کار از یک ذهن با قواعد خشک و غیر قابل انعطاف بر میاد ... تصمیم دارم اگر روزی روزگاری ازدواج کردم ، به هیچ وجه دعوتش نکنم !

۵- میخواهم یکی از هفته های آتی در ماه بهمن ،  یک بعدازظهر پنجشنبه بروم مشهد و جمعه عصر برگردم . از دوستان هر کسی منو همراهی میکنه ، قدمش سر چشم. فقط هزینه رفت و برگشت با خودش. محل اسکان و خورد و خوراک رله ست !!!

۶- بنا به سنت همیشگی ، آخر پست یه مطلب هم بنویسم:

  آفاق را گردیده ام – بسیار خوبان دیده ام – اما تو چیز دیگری

منصور