همه رفتند و من تنها نشستم!

۱-دوستت داشت،نه؟حتما تو هم دوستش داشتی.مگه میشد همدیگه رو دوست نداشته باشید؟ آخه مگه روی زمین خدا به جز شما دو نفر کس دیگه ای هم بود که دست هم روبگیرن و روی چمنزارهای بکری که شما دو تا اولین بچه هایی بودین که پاتون به اون میرسید، قل بخورن؟
قابیل،چی شد که ازهم بدتون اومد؟
شاید چون بزرگ شده بودید! شاید بزرگ شدن خنده هاتونو سخت کرده بود و غم هاتونو بزرگ و ...
میگن آدمای آدم هر روز بارها و بارها دعا میکنند:خدایا، آنی و کمتر از آنی من را به حال خودم رها نکن! و حتما قابیل این دعا رو بلد نبود!
 ولی به نظر تو چرا قابیل ،داداش هابیل رو کشت و دومین گناه بشر رو به اسم خودش ثبت کرد؟؟؟اول خوردن میوه ممنوع و دوم برادرکشی و سوم... و آخر...؟!

۲-در ادامه مطلب دنباله دار قبلا:
عشق لذت جستن است و دوست داشتن پناه جستن.عشق غذا خوردن یک حریص گرسنه است و دوست داشتن « همزبانی در سرزمین بیگانه یافتن» است.

عشق نیرویی است در عاشق که او را به معشوق میکشاند، و دوست داشتن جاذبه ای است در دوست،که دوست را به دوست میبرد.عشق ، تملک معشوق است و دوست داشتن تشنگی محو شدن در دوست.

ادامه مطلب رو به طور کامل در کتاب (کویر) ملاحضه بفرمایید! مرسی از توجهتون به این مطلب دنباله دار!
 
۳-چو از دست شدی ، از پا نشستم
   به زاری در دل شب ها نشستم
   خداوندا ! عزیزان از کنارم
   همه رفتند و من تنها نشستم!

                                                                                   علیرضا