خسته شدم بس که دلم دنبال یک بهونه گشت

- چند روز پیش رفته بودم استخر، با یک آقایی شروع کردم به گپ زدن. داشت برام آب گرم سرعین رو توضیح میداد که هفته قبل رفته بود.استخر اصلی آب گرمش سربازه . داخل آب جوش هستی و برف که بر سرت می بارد! راست هم میگه ، خیلی حال میده. میگفت الان وقت رفتن به "گاموش گلی" است. خدا قسمت کنه ! راهها (اگر باز باشه) خلوت، هتل ها خلوت و ارزون و لها فواید اخری ...  بهش گفتم : من تعطیلی گیر بیارم عشقم اینه که بشینم خونه و کتاب بخونم. یا پای اینترنت مطلب بخونم و بنویسم.اینقدر اینور اونور رفتم که هیچ علاقه ای دیگر ندارم. همه سوراخ سمبه های ایران رو رفتم. تعجب کرد از اینکه یه نفر رو پیدا کرده که دوست داره توی خونه باشه و نه در سفر. منتها از این وضع هم خسته شدم! بسه ! تعطیلی بسه آقای هیات دولت ! من ربط تعطیلی مدارس با عدم افت فشار گاز رو نمی فهمم.

- امروز صبح خونه یه برنامه ای داشتن که زنونه بود و من لاجرم با یک اردنگ (!) از خانه بیرون . مدرسه که تعطیل ، بیرون کار دیگری هم نداشتم. حس غریبی داشتم . داخل ماشین بودم و بی هدف. چی کار باید می کردم ؟ از معدود دفعاتی بود که احساس تنهایی میکردم ! عادت کردیم به شلوغی دور و بر و همزمان با هشت نفر حرف زدن.

رفتم دانشگاه . به چند تا از آشناهای قدیم سر زدم. چند تا از استادها، روابط عمومی دانشگاه . بعدش رفتم نشستم توی قرائت خونه دانشکده عمران به یاد ایام ماضیه و دوتا گزارشی را که باید آماده میکردم ، نوشتم. حال و هوای خوبی بود. دانشجو جماعت چقدر عوض شدن. قیافه های عجیب غریب . اخلاقیات بچگانه . یاد سال 70 افتادم و بچه های هفتادی. علیرضا ، عطا ، نادر ، رضا ها ! ، فواد ، غفار ، ابوالفضل ، شایان ، نصیر، امید و  ... مهندس ساسانی ، مهندس طاحونی ، دکتر کرامتی ، دکتر لطفی ، مهندس پیدایش و ... دلم گرفت . تامل ایام گذشته کردم و بر عمر تلف کرده تاسف خوردم. بخواهم اندر باب بعضی از اساتیدمون بنویسم که خودش پستهای جداگانه ای میشود. از نصیر میخواهم کمک کند که مطالبی راجع به اونها بنویسیم . مخصوصا دکتر کرامتی! عالی بودند و البته هستند. خدا حفظشون کنه. یاد دکتر زراتی که استاد هیدرولیک مون بود به خیر. واقعا استاد بودند ، معلم بودند. اونوقت من هم اسمم رو گذاشتم معلم ! خاطرات خوبی زنده شد. اگه یکی دو تا آشنا از دانشجوها نمی دیدم دلم می پوسید! هر کس می پرسید "از این طرفا " می گفتم از خونه بیرونم کردن منم اومدم اینجا ! باورشون نمیشد.

- ما در امر تعلیم و تربیت خیلی موفق نیستیم. عوامل مداخله کننده زیادند. خودمان هم بضاعتمان کم است. دانش آموزان وجودشان نازک است. نوعا مردونه رفتار نمی کنند. محکم نیستند. نمی شود با خیلی ها جدی رفت جلو. قهر میکنند. مامانشون رو صدا میکنند. اومدن که بگن و بخندن و کسی کاری به کارشون نداشته باشه. بدرد 45 دقیقه بازی دوستانه میخورند نه 90 دقیقه بازی قهرمانی اون هم توی فینال ! ما توی تعلیم و تربیت خیلی موفق نیستیم.

- بعضی چیزا باید وقتش بشه، همین! مثل کورک که باید برسه تا دهن باز کنه. بیخودی نباید زور زد وقتی "مانده تا برف زمین آب شود " هر چقدر تلاش میکنی یک نفر چیزی رو بفهمه ، فایده نمی کنه. پدر جان صبر کن! موقعش می رسه . گذشت زمان و وزیدن بادهای خزان بر ابدان ، حالی آدم میکند که کجاست و چه باید بکند ؛ منتها :

                                                                "صبرم زیاده اما ، عمری نمونده باقی"

منصور