که من خوشم بی تو !

۱ـ و تو گفتی:(( این حکایت شوری دریا عجب داستان عبرت آموزی است.همه دریاهای عالم با آن همه عمق و تلاطم و کف و مرجان ، برای نجات انسانی تشنه به اندازه کوزه ای آب از چشمه ای ساده و فروتن کارساز نخواهند بود))
و سایه ات گفت:(( آن کس که روح دریایی دارد و چون دریا سنگین بر زمین افتاده است ، جز آنکه مشت بر سر زند و سر بر سنگ ، کاری از او در این گودال بر نمی آید))
و تو گفتی: ...

۲ـ از زیباترین ابیاتی که تا حالا خوندم بیت زیر است که نمیدونم از کیه:
  پیام دادم و گفتم بیا مرا خوش دار
  جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو   
 
حالا تو آمده ای اما جانم در تب و تاب حضورت نیست،آخر میدانی... پس بگذار برایت بگویم...اگر از من میپرسی...نه...حرفی ندارم بزنم...فقط...مواظب نبودنت باش!!!

۳ـ بشر دروغگوست که برای او منطق یعنی هنر اشتباه کردن با اطمینان و شهامت همان ترس بزدل قلمداد شدن است و برای او ناامیدی یعنی فاصله طولانی بین آنچه انتظار دارد و آنچه باید انتظار رود!!!

۴ـ دیری است که دل ، آن دل دلتنگ شدن ها
   بی دغدغه تن داده به این سنگ شدن ها
   آه ای نفس از نفس افتاده ، کجا رفت
   در نای نی افتادن و آهنگ شدن ها
   زین رفتن کاهل ، چه تمنای فتوحی
   تیمور نخواهی شد از این لنگ شدن ها
   پای طلبم بود و به منزل نرسیدم
   من ماندم و فرسوده فرسنگ شدن ها         (ساعد باقری)

                    علیرضا