پرده اول/ داخلی/منزل یکی از دوستان) همه نشسته اند. یکی می گه : ان علینا جمعه و قرآنه. زود تموم میشه. می ره.
پرده دوم/خارجی/ اتوبان یادگار) صدای بلند :" دلم میخواد گریه کنم ، برای مرگ رازقی..."
پرده سوم/داخلی/ خانه) سلام ، خوش اومدین، خواهش میکنم.(با خودش میگوید: بابا پاشید برید ، دارم می میرم از خستگی)
پرده چهارم/داخلی/داخل کلاس) ما زنگ تفریح نمی ریم بیرون، لطفا بمانید و ادامه بدید...
پرده پنجم/داخلی/ دفتر رئیس) بالاخره نفهمیدیم حیوانی که اسمش با حرف "ن" شروع میشه چیه؟!
پرده ششم/داخلی/دفتر مدرسه) بالاخره حرفش را زد. حرفی که مدتها ماسیده بود و گلویش را می فشرد. "سبکی" واژه مناسبی بود بعد آن.
پرده هفتم/ خارجی/ خیابان ستارخان) فارغ البال با رئیس میره بیرون – به دنبال ناهار
پرده هشتم /خارجی/خیابان ولنجک) پرسه ی بهاری و بارونی که نبارید. بسه دیگه ، بسه...
پرده نهم/ داخلی / دفتر دبیرستان خ) نشستی راحت. حرفهایی راحت تر. چیکار میکنی بالاخره؟
پرده دهم/ داخلی /مدرسه م) قصه قصه ی مردی که غرورش را رها نکرده.
بی پرده/خیلی داخلی/ بدون لوکیشن) بیا با ما که فردایی نمی ماند...
تهیه کننده ، نویسنده فیلمنامه، بازیگر ، کارگردان :
منصور
سلام
۱. داماد و ساقدوش و مطرب و دسته موزیک همه یکی است.
۲. پرده بگردان و بزن ساز نو.
۳. مشتاق زیارت.
بله- همه یکی است.
سلام ...
یک زندگی عادی
زت زیاد
معرکه بود.
من نتونستم ارتباط برقرار کنم
با سلام:
یکم) چاکره همه از جمله آقای «نصیر» هم هستیم. اصلا منو میشناسین؟ یادتون میاد؟
دوم) می خواستم به صاحب نظر بالایی بگم منم همین طور. ولی کلا جالب بود. معلومه که نویسنده فیلمنامه اینکاره بیدن.
سوم) آقای تهیه کننده. فیلمتون از Duel گرون تر شد؟ چه قدری خرج برداشت؟
آره - یادشون هست
چگونه میشود به آن کسی که میرود اینسان
بور
سنگین
سرگردان
فرمان است داد ؟
آسونه ! کافیه بهش بگین «ایست»
هی بازیگر گریه نکن ما هممون مثل همیم
صبحا که از خواب پامیشیم نقاب به صورت میزنیم
بله- همه چی بازیه
نفهمیدم مدیر صحنتون کی بود.
اونو نمی تونم بگم!
ای بابا!! دلمون رو خوش کرده بودیم آخرش مثل همه فیلمای ایرانی به ازدواج ختم می شه!
جالب بود !
گریه های پشت نقاب
مثل همیشه بی صداست
...
THE SHOW MUST GO ON
برا ما صدا هم داره!
آقا من بالاخره ارتباط بر قرار کردم .
قشنگ بود و جدید .
راستش من اولش فکر کردم که چیز خیلی مفهومی و خفنی نوشته اید ولی الان که چندین بار خوندم می بینم که عین همیشه است صمیمی و خاطره وار و ... فقط در قالبی متفاوت
خدا رو شکر- بعد از توضیحات حضوری و بحث و بررسی و غیره
و باز هم این استاد گرانقدر... در همه جا نوآوری و ابتکار دارد.
در نوع خودش بی نظیر بود...
از درک موارد داخلی اذعان میکنیم که عاجزیم و اما از خارجی ها هم... همینطور!
ممنون
سلام ...
اول به اونایی که گفتن ما چیزی نفهمیدیم بگم که مگه به زبان دیگری نوشته شده بود که نفهمیدید ؟؟؟ فارسی بود داداش ...
و به اونایی که تشویق کردند و های و هوی راه انداختند که وا ... عجب چیزی بود ... پدیده داستانی قرن بود و آفرین و صد باریک الله بگم که اصلا چیز قالب تشویقی نبود ... مینیمال نوشتن یه هنره !!!
چاکر آق منصور
زت زیاد
من محکوم میکنم !
عالی بود
بالاخره یک سبک جدید
پرده اول : دیدمش
پرده دوم: صداشو شنیدم
پرده سوم: نگاش کردم
پرده چارم: گریه کردم
پرده پنجم: بهش گفتم
پرده ششم: فریاد زدم
پرده هفتم: کمک خواستم
پرده هشتم: یک دوست نبود
پرده نهم: شکستم
پرده دهم: خندید
بی پرده: اتفاق افتاد
ای دوست! کی هستی بابا؟
لذت بسیار نرفت و شوخ و شنگ نگشتیم