استفاده تقریبا ابزاری از وبلاگ !

۱- آهان ! ایول ... بعضی آی اس پی ها که فیلتر رو برداشتن ، یه خورده بازدید کننده پیدا کردیم ! جیگرمون جلال پیدا کرد !

۲- رشته کلام از دستم در رفته. یه مدته که چیزی ننوشتم ، از فرم ایده آل دور شدم. خدارو شکر که تا حدی راه افتاده این بلاگ . بیکاری داشت مفسده ایجاد میکرد! کارمون میکشید به اکس و توهم و صحبت با سگ و گربه!

۳- خواهش میکنم جواب این سوال من را بدهید و با این کار به من کمک کنین:

راه برخورد با آدم احمق چیه؟ کسی که هیچ چیز – به معنای واقعی کلمه – حالیش نباشه. با این آدم چکار باید کرد؟

۴- دانش آموزان خیلی خوبی دارم. و اما بنعمه ربک فحدث. در طول تابستان ، پنجشنبه ها تعطیلند. این هفته ، در شرایط عسر و حرج(!) ، چهارشنبه اعلام کردم که فردا کلاس فوق العاده دارین. هیچ کس غر نزد. واقعا به داشتن همچین شاگردهایی افتخار میکنم. البته دروغ چرا ! یکی دو مورد نق و نال بود که اون هم " خورشتش " بود!

۵- یه شعر می آرم از مریم حیدرزاده. مناسب حال خیلی هاست. مخصوصا مناسب این است که یک فرد بخصوص این شعر رو خطاب به من بخونه! شاید هم دو نفر باشند که جا داشته باشه من رو با این شعر مورد خطاب قرار بدن !

با تشکر از شما می خوام بگم
محض این دلی که دربدر شده
ما رو از یاد ببرین که واسه ما
عشقتون مایه ی دردسر شده

با تشکر از شما می خوام بگم
سایه تون زیاد شده از سر ما
که دیگه بیشتر از این جا نداره
واسه این شراب غم، ساغر ما

با شما آیینه پر از ترانه نیست
با شما ترانه عاشقانه نیست
حالا خواستن شما برای ما
دیگه خوندنی ترین بهانه نیست

با تشکر از شما می خوام بگم
اگه میشه ما رو تنها بزارین
توی حال خودمون جا بزارین
بی خیال برا یه بارم که شده
محض ما رو دلتون پا بزارین

کار ما از این که بدتر نمیشه
چشم ما بیشتر ازاین تر نمیشه
دل آزرده ی ما بعد شما

دیگه هیچ عشقی رو از برنمیشه

با تشکر از شما می خوام بگم
دل دیگه به عشقتون راه نمیده
از شما درسی گرفتیم که دیگه
عاشقی به عمر ما پا نمیده

باتشکر از شما

منصور