عریان شدی و عطر علف زد / شب یکه خورد و ماه کلف زد

       خوب ، به این سادگی ها هم نبود. خیلی طوب کشید که این ارتباط و دوستی ایجاد شد. راحت نیست که. باید صبر کنی ، باید نبینی و باید بخواهی. بالا و پایین زیاد داره ولی ارزشش رو داره. اونوقت تو یک نفر رو داری که می تونی بهش تکیه کنی و این دنیا ارزش داره.

       دوستی عزیز و گرانقدر ، از تو رنجید. و رنجشش را به روت آورد. لابد نتوانست بگذرد. چه باید بکنی؟ باید بروی نازش را بکشی. آره ، اینجوریه. اگه کسی ارزش داشته باشه ، باید خودت را نبینی. مگر میشود سالها خوبی و خاطرات خوش و صمیمیت را به اندک ناملایمتی کنار گذاشت . و تعجب اینکه هستند کسانی که اینطور می کنند.

       تو کجایی؟ تو که می دانی چقدر بهت وابسته شدم. چرا مرا از " کنار تو بودن" محروم می کنی؟

       این روزها خیلی overload  هستم. مثل شبکه موبایل! کی این کارهای من سبک میشه خدا می داند.

       امشب افطاری جایی دعوت بودم. با چند نفر از رفقا رفتیم . ماشین اصلا بنزین نداشت. با سلام و صلوات رسیدیم. برگشتنه، بی معرفتا یکیشون هم با من نیومد که اقل کم(!) اگه وسط راه موندم یه کمکی بکنه. با ترس و لرز رفتم سمت پمپ بنزین، تا رسیدم دم پمپ، بنزین تموم کردم! به طوری که وقتی ماشین جلویی رفت ، به کمک متصدی پمپ بنزین ، ماشین رو هل دادیم جلو. بنزین که زدم ، هشت لیتر اومد و پمپ وایساد. گفتم چی شده ، گفت کنترل مرکزی اشکال پیدا کرده و همه پمپها را از مدار خارج کرده. پیش خودم گفتم عجب اتفاقی. همیشه می نالیم از بدشانسی و بز آوردن و امثال آن ، ولی یه همچین اتفاقاتی رو نمی بینیم!

       کماکان منتظر قالب جدید باشید. طراحی کردیم گذاشتیم توی تنور بپزه! طول می کشه حالا...

       نه ، نیاموختی!

بی صدا اسمتو فریاد می زنم

منصور