میشه گریه هاتم از سر شادی باشه

می دانم ، می دانم که دیر به دیر پست می دهم و خوانندگان عزیز که مراجعه می کنند دست خالی بر می گردند.بر من مگیرید! تنها ماندم تنها تر از خدای تنها ! کسی از یاران نمانده. نه وبلاگ نویس مانده و نه نظر نویس. فقط کارهایی که با موس قابل انجام باشه ! کیبورد ممنوع !

تنها هم میشود. مگر اینهمه افراد وبلاگ یک نفره نمی نویسند؟ منتها سخت است. یک شب در میان مطلب بدی. باور کنید نعشم میرسه خونه. خیلی خیلی خسته هستم. حداکثر شبی 5 ساعت می خوابم . نمی دونم چرا کارهام اینقدر زیاده . شدم مثل داستان ملک جمشید و پیرزن جادوگر! هر چه سر دیوها را قطع می کرد جاش دو تا سر، سبز  میشد. من هم هر کاری می کنم کارهای بیشتری سبز میشود .

روز یکشنبه ، معلم هندسه ما ، آقای خدابخش ، آمده بود مدرسه. ایشان را بعد از مدتها دیدیم. مطالبی هست برای گفتن که در این مقال نمی گنجد. یعنی می گنجد ولی خواب امان نمی ده. دیشب هم رفتیم یک مهمانی که حرف برای گفتن داره. باشه تا فرصتهای دیگر.

بخوان پرنده ، سکوت بهار جانکاه است

منصور