برای مرگ هم در خانه جا نیست

1

احساس خیلی خوبی ندارم. کارها اونجور که باید و شاید پیش نمی ره. تیرهایت به خطا می رود، کم حوصله ای ، احساس می کنی یه خورده نقش "حریف تمرینی " بازی کردی! به هر حال ، خیلی سر حال نیستی.

2

گمان نمی کردم خرابی کنترل تلویزیون اینقدر مصیبت عظمایی باشه! زندگی حسابی سخت میشه.

3

دیگه حالم داره از سیاستهای ترافیکی تهران بهم میخوره. آنچنان پیچیده شده که از دست کسی کاری ساخته نیست. فهمیدم دو میلیون موتور سیکلت داخل شهر تهران وجود داره. خدا می دونه کارخانه های موتور سیکلت مال کدوم آقازاده هاست که اینجوری جلوش رو ول کردن. با بیست تومن پیش قسط می تونی سوار موتور بشی. ماهی دو تا ضبط ماشین بدزدی ، پول قسطش هم در میاد! می افتی تو خیابون و مزاحم امنیت روحی روانی مردم میشی و پیاده رو و سواره رو یکیست و یک راننده بدبختی هم پیدا بشه موقعی که مثل الاغ ویراژ میدی بزنه بهت که تلکه اش کنی و خرج سه ماه بیکاریت جور بشه.

حتماخوندین که مشاور شهردار پاریس در دیدار از تهران ، دور برگردونهای اتوبانها – ابتکار شهرداری – را در جهان بی نظیر خواند. البته از شدت بی خود بودن! گفته : در تعجبم که میلیونها دلار صرف ساخت بزرگراه می کنید و با چند هزار دلار خرابش میکنید. فلسفه بزرگراه را نمی دانید. خیابان معمولی بسازید شرف داره.

ضمنا پنج تا اشکال برای این ابتکار (!) برشمرده که مهمترین هاش ورود با سرعت کم به لاین سرعت و همچنین سرعت زیاد برای لاین یک و دو است که هر دو منشا تصادف است. واقعا نمی دانم تو مخ این متصدیان امر چیه. خلاصه اینکه به قول اینشتین ، حماقت نوع بشر تمامی ندارد. مشکل فرهنگی هم که تا دلت بخواد. این جریان مثل صدا و سیماست! هر وقت اون درست شد اینم میشه!

4

همایش چهره های ماندگار را دیدیم و محظوظ شدیم. داستان هوشنگ مرادی کرمانی عالی بود. داستان آذین و سلطان. منوچهر آتشی حال کردم. استاد مسلم و بی بدیل، استاد پرویز شهریاری، بسیار مسرت بخش بود. تعجب ، استادفرامرز پایور. هر چند این مجری ، سهیل محمودی ، نگفت که آهنگ زمینه برنامه که تا ملت بیان روی سن پخش میشه از استاد پایور است. از آلبوم "دود عود" اثر جاودانه استاد شجریان. و البته میر جلال الدین کزازی. از معدود دفعاتی بود که برای یک چیز غیر از فوتبالهای اروپایی و شبهای برره ، زل زده بودم به صفحه تلویزیون!

5

قرار بود در مورد استاد و معلم بزرگم - ابوالفضل خدابخش – بنویسم. در تدریس هندسه استاد بود. در نوشتن روی تخته ، رسم دایره بدون پرگار. الان که خودم هندسه درس میدم با تمام وجود حس میکنم در تدریس هندسه ، بزرگا مردا که هم او بود. بیان شیوا که دوبار شنیدن نیازی نبود. تربیت "درست حرف زدن و درست فکر کردن" در دل هندسه درس دادن. تسلط به ادبیات فارسی. داشتن هشت دفتر شعر. بداهه سرائی. تسلط به تاریخ معاصر و آثار سیاسی و ادبی دوران رضا شاه و شاه. تسلط به زبانهای روسی و فرانسوی. از سوربون مدرک دارد که می تواند به فرانسوی زبانها فرانسه درس بدهد. هیچ کدام از این چیزها که گفتم اغراق نیست. و در دو سالی که معلم ما بود ،هیچ چیز بجز هندسه برای ما رو نکرد. ظرفیت یعنی این. نه مثل جوجه معلم های فعلی که ما هم داریم ، دو تا کتاب خوندن ( اون هم نصفه) سر کلاس از فلسفه و عرفان اشراق حرف می زنند ! کلمات قصار می گن ، شعر از خودشون در وکنن! آخه بابا جان ! تو ریاضی درس میدی ، چه ربطی داره به این حرفها و کارهای متفرقه که سر کلاس میکنی و حاشیه میروی ؟ که بچه ها بگویند چه معلم مهمی داریم... اقسوس که کسانی چون استاد شکیبا و استاد خدابخش و استاد امامی افشار ، به خاطر تنگی سینه و کوتوله بودن روسا کنار گذاشته میشوند تا شغالان به عرصه بیایند. شاعر در این باره گفته : تفو بر تو ای چرخ گردون تفو. و ایضا می فرماید: آب و هوای فارس عجب سفله پرور است.

در مورد استاد خدابخش سخن بسیار است. لطائف ، نکته سنجی ها ، سخنان نغز، به قول خودمون تیکه انداختن های معرکه. این بار که ایشان را دیدم کلی در مورد صادق هدایت و مسعود فرزاد و علوی و مینوی ( گروه ربعه) حرف زدیم. در مورد تدریس هندسه از من پرسیدند و من نالیدم. گفتند : تدریس هندسه معلم را بدنام میکنه. چون مجبوری به بچه ها سخت بگیری. حل مسائل هندسه مثل فتح قله است و زمینه های دیگر ریاضی مثل راه رفتن در مسیر هموار. موقع کلاس رفتن ما شد و مجال بحث دیگری نشد و قرار و مدارهای صد تا یه غاز با دوستان که " بریم خونه شون و کوه بریم و جنگل بریم و قس علی هذا..."

6

تنهایی وقتی به عجز خود رسیدیم

با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

منصور