Last time I cried…

داشتیم فوت استاد حدادی را به فراموشی می سپردیم که خبر تاسف بار دیگری بما رسید. حسین متولی به دیار باقی رفت. همراه مادرش در اثر سانحه استنشاق گاز متصاعد شده از بخاری. خدایشان بیامرزاد.

باهاشون کلاس داشتم. هندسه سال سوم. بچه خوبی بود . همیشه خنده رو. یادش بخیر. باورم نشد اولش. تا حالا 2-3 تا از شاگردانم فوت شدند ، حس غریبی ست.

بنزین بنزین بنزین. تاریخ را انباشته ایم از صحبت درباره سهمیه بندی بنزین و سیراب کرده ایم این تشنه سیراب ناشدنی را. دیگ کرمشون جوشیده 20 لیتر اضافه کردند و ما قراره که راه بریم ! سلامت باشن! کاملا قضیه اون ورودی شهره که مردم گفتن باجه ها رو زیاد کنید !

دو روز پیش نزدیک بود که دشمن شاد بشم ! توی اتوبان شیخ فضل الله ( حال میکنید اسم اتوبان رو !) 90 -100 تا سرعت داشتم یکهو درب موتور ( کاپوت جلو) بلند شد خورد تو شیشه و شکست و دید من کور شد. خدا رحم کرد که تونستم اون وضعیت رو جمع کنم و چپ نشد یا به گارد یا ماشین دیگری نخورد. هرکس هم که ماشین رو دید اولین حرفش این بود که تصادف کردی؟ به کجا زدی؟! اصلا احتمال این رو هم نمی دن که اتفاق دیگری افتاده باشه. یاد مثال یکی از دوستان افتادم که می گفت : ما اگه یه دفعه معلوم بشه ایدز گرفتیم اطرافیانمون اصلا احتمال نمی دن که بر اثر فراورده های خونی آلوده یا از طریق دندانپزشکی و آرایشگاه و امثالهم باشه ! همه فکرشون می ره به اینکه بعله ! اونم نه از اون نوعش بلکه از اون یکی نوعش ! سربسته گفتم . نمی شد واضح نوشت .اهل فن فهمیدن چی میگم !

امروز یکی از دوستان قدیمی تلفن زد . یکی دیگه از دوستان قدیمی هم اومد به دیدنم. امروز در خاطرات سیر کردم. و رفتم به گذشته ها.

ساعت شنی قشنگه. بازی نسرین مغانلو (شایدم مقانلو) . تنها فیلمی که میبینم بیژن امکانیان خوب بازی کرده! اینها هم که هر وقت تدوین سریال جا مونده باشه خلاصه قسمتهای قبل رو پخش میکنن! تایم پخش هم در نوع خودش جالبه. شبهای زوج. خوبه. نگاه می کنم. صریح و دریده ست. تیغ زدن از جوانهای هالو ، رحم اجاره ای ، زنهای مطلقه که مردم با دید بد نگاشون می کنن.

 ترا گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب

 بدین سان خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب

منصور